Sa ritzeta de oe semus andaos a da cricare in sa ’idda de Assèmini, e prus a pretzisu de un’amiga. Cun Màura nos bidimos a su sàbadu po pigare imparis su cafè; pro nois est cuasi unu ritu, e tra un’allega e s’àtera medas bortas nos iscambiamos, cun sas novidades, sas ritzetas de sa traditzione nostra sarda.

 

Maura est fata gasi, una fémina chi acostumat de mantènnere sas memórias de sa familia sua, dae sos jajos fintzas a oe. Cando li domando su permissu de iscrìere sas ritzetas suas, mi lu dat ma cuasi cun timória, comente chi sa cosa non esseret de importàntzia, ma m’aggradat a l’ammentare ca su tempus nostru, passadu e presente, est un’eredidade importante pro su pópulu nostru. Tando mi contat calecuna de sas traditziones de ’idda sua, prus de totu de sa manera de fàghere sos durches, cosa chi at semper bidu faghinde dae sa mama e jajas.

 

Li dimando: contàmi sa retzeta de cussas tzambelleddas chi faghes semper, bonas meda: las cherzo fàghere deo puru, las pubblicamos in Làcanas.  Comintzat a mi ispiegare sos ingredientes de ponnere, pagos e totus genuinos, ôs, farra, tzùcuru. Su modu est semper su matessi, pagu triballosu e sémplitze comente totus sas àteras pietantzas sardas.

 

Passamos como a elencare sos ingredientes de sas tzemmelleddas: frore de farra unu chilu, tzucuru, ozu de procu, bator ôs, iscorza tratacasada de unu limone, cannella unu cutzerinu, fromentu vanigliau pro durches. S’ammesturan totus sos ingredientes e si tirat s’impastu a un’artesa de mesu tzentìmetru e fintzas unu pagu in de mancu. Cun sas formas pro fàghere sas tzemellas si segan totu sas chi servin ma sa metade si istampan in su tzentru. Si ponen a cogher in su forru, a 180° pro pagos minutos, fintzas a cando si coloran.

 

Apena fritas si ponet in pitzu a donziuna unu pagu de cunserva de fruta a piaghere e si covecat cun sa tzemelledda istampada, si cusparghen totus de tzùcuru a velu e si servin cun-d-unu de sos mezus binos sardos, comente sa malvasia de Bosa o su muscau.