A pustis chi su mesi passau su mundu de sa poesia sarda at prantu su poeta de Macumere Sarbadori Murgia, un’atra nova mala nosi lompit custu mengianu: si nd’est andau, a dolumannu, su poeta de Putumajori Antoni Maria Pinna, nasciu in su 1941. Ddu prangeus meda, comenti sussediu cun Murgia de Macumere, ca Antoni Maria fut amigu de Làcanas giai de su cumentzu de custu caminu. Difatis Antoni Maria e is poesias suas si funt sempiri amostadas in paginas nostas. Ma candu si morit unu poeta non si morit in su totu, poita abarrant in su mundu is fueddus, diligus e sabius, chi sighint a biviri.

Su matessi babbu fut poeta famau, Jorghi ddi naraiant, ma Antoni Maria no at imparau s’arti de is fueddus in domu. Su babu est stetiu esempiu de vida, ma chini ddu at cumbidau a scriri e ant cretiu in is capassidadis poeticas de Antoni Maria funt, massimamenti, Foricu Sechi e Don Dettori. “Dus apu atobiaus po sa bia de unu in su 1978 in su premiu de Othieri, e inderetura po mimi funt diventaus dus maistus. M’ant bofiu beni comenti a unu figliu e m’ant agiudau, cun consiglius sabius, a ponni in paperi is fueddus chi tenia in conca e in su coru”, arregodaiat Pinna in dd’una intervista cun Làcanas.  “Su poeta non podit abarrai frimu feti in dd’una chistioni, ma depit sempiri castiai a innantis po ndi cicai de noas, depit sperimentai – nosi spiegaiat su poeta putumajoresu –. Sa cumpetentzia sua depit essiri sempiri manna, oberta a s’umperu finas de sa traditzioni chi, a dolumannu, benit lassada a un’ala”.

Cun chini fut amigu naraiat sempiri ca: “Chini scrit non ddu fait mai po issu etotu, ma po is atrus. Sa poesia fait sunfriri, est partecipatzioni”.

Saludaus su poeta, s’omini ma, prus che a totu, s’amigu e a sa famiglia totu lompant is passientzias prus mannas de totu Làcanas e de su mundu chi ddi est a ingiriu.

Adiosu Poeta Mannu, in su cielu sias.

 

 

 

Sa lughe de s’ànima

 

Su tempus passat e subra sas palas

sos annos mi nd’imbolan pesos graes,

e non sun frutos chi mujan sas naes

de custu viver meu: sun turmentos

chi m’intregat s’andanta a passos lentos

ch’essera unu puzone fertu in alas!

 

S’intrinada chi miro in s’orizonte

a cust’andera mia l’assimizo:

su sole est dende ‘olta e mi nd’abbizo

chi sa nott”e sas umbras s’avvicinat,

ma s’anima non trimet, ne s’unchinat

a tantu iscurigore ch’est de fronte!

 

Sa vida andada at postu in marrania

sas fortzas poderosas e sos brios,

ma non sun mortos sos beranos mios:

sun in s’ànima gàrrigos de lughe

faghinde fiorire custa rughe

ch’a betzesa mi faghet cumpagnia!

 

Ite contat s’edade s’in su sinu

juto s’ànima atzesa chi mi ghiat

galana che pitzinna e mi nd’imbiat

versos amenos ch’essera poeta,

pro cantare a sa vida in palaeta

cantones chi fiorin su caminu?

 

Su caminu chi rìpidu presentat

a sos passos pedrosu un’istrintorzu

non lu timo, ne timo su puntorzu

de sos males chi punghen sa carena:

s’in buca juto una cantone amena

sa ‘etzesa ‘e sos annos non s’ammentat!

 

Est intro ‘e me chi giòvanu mi sento

cando canto in sas dies ch’atraesso,

e si pro casu a currer non resesso

non m’importat: a passu lentu isterro

cantu ‘e viver mi restat e m’afferro

a sa lughe de s’ànima… E m’apento!

 

 

Màuru Mura

 

 

 

Giobia, su dixiannoi de cabidanni de su 2024

 

 

Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna – Imprentas 2023-2024. Legge Regionale 22/2018

 

 

Ativadi apariciada cun s’agiudu de sa Regioni Sardigna – Imprentas 2023-2024. Lei Regionali 22/2018

 

 

Foto: Archivio Domus de Janas