Custu est su segundu tema, sa duina, sas batorinas e sas dispedidas de sa gara intru de Frantziscu Mura e Marieddu Màsala, trintoto annos innanti de oe in sa piata de Carbónia pro Santa Maria. Semus de fronte a una proa de importu in su mistériu de sa disputa manu-manu inue sos versos naschen in su matessi mamentu de su càntigu. Subra custu documentu si podet fàghere calesisiat analizu de forma e de sustàntzia: sos duos poetas mannos silanesos an a lúghere semper che isteddos. Cando an cantadu in Carbonia Frantziscu Mura teniat 50 annos e Marieddu Màsala 48.

 

 

 

  1. Mura (1’16”)

Su comitadu sa nóbbile ‘idea

at tentu in custa bella e frisca sera

de dare totu a sa bendada dea

a s’esser presentada a fronte altera:

at sortegiadu cun boghe e manera

e non m’at mancu dadu parte fea

ca su piantu che lasso lontanu:

como in tema tocada mi est sa manu.

 

  1. Màsala (44”)

De no isco s’apat ispassadu

custa piata de zente piena

su primu tema, ma l’amos lassadu

e riposados nos semus a pena.

De su riposu est su tempus passadu

e prosighimos in palcu s’iscena

isperende triunfu cun sucessu

como chi so de sa limba in possessu.

 

  1. Mura (1’03”)

Est finas unu tema aggualadu,

paret ch’apan che pare sa cucagna.

Su Criadore su mundu at criadu

ischimos in s’edénica campagna:

a pena chi at a Adamu formadu

at pensadu ’e li dare una cumpagna:

a cussa meta de arrivare aspirat,

cun sa manu una costa nde li tirat.

 

  1. Màsala (44”)

Cando sunu sas frases misuradas

sos versos bessin bellos che aneddos.

Pro gai tue as sas manizadas

e-i sos mios sunu sos faeddos,

sos ch’iscaturin dae sos chelveddos

e si sas laras sun ispalancadas.

No bi poden mancare cosas bellas

in sas nostras poéticas novellas.

 

  1. Mura (1’06”)

Ognunu ’e nois leat una perra

preparende ’e su tema sos pianos

e sena mancu fagher cuntierra

podimos arrivare a sos arcanos.

Ma su chi ch’est in sa facia ’e sa terra

’enit totu tocadu cun sas manos

e abberit s’istrada ’e su progressu

e-d-est de ambos duos interessu.

 

  1. Màsala (42”)

Ma inube b’at santa fide e zelu

si che puntan sos ojos a s’aera

e cue, Mura, est sa preghiera

chi collegat sa terra cun su chelu:

si retzitada est in forma vera

bolat cun alas comente un’anghélu.

Ma sa manu a un’ala si abbandonat

ca puite est sa limba chi l’intonat.

 

  1. Mura (

……………………………

……………………………

……………………………

……………………………

……………………………

………… in s’abbasantera

e ube iscuru bies o b’at lughe

issa ti faghet su signu ’e sa rughe.

 

  1. Màsala (39”)

Ma si deo a Deu so fidele

mi’ ch’est sa mia sa pregadoria.

E dae chelu fina a Israele

un’ànghelu leadu si at sa via:

a incue bi calat Gabriele

e cun s’Ave saludat a Maria.

Osselva ite bella saludada

e abba santa mancu no bi nd’ada.

 

  1. Mura (59”)

De su chelu est faladu dae sas puntas,

l’isco, s’anghélu pro annuntziare.

Si non mi crês sos àteros preguntas

s’a issu ti ponzeres a pregare.

A da chi t’imbenujas in s’altare

ja deves esser cun sas manos giuntas:

si nono, Marieddu, cunsidera:

pregas, non paret mancu preghiera.

 

  1. Màsala (39”)

Cun sas manos sas rocas las ispaca

e coltiva sas terras de sa zona.

Ma si sa limba non tenes istraca

ja ti distinghes che fizu ’e Elicona:

si tenes mente frisca e limba ’ona

podes cantare a manos in busciaca

e finas si sas manos ti las prendes

e da chi as limba ’ona ti difendes.

 

  1. Mura (59”)

Sa lara tua est de mannu meritu

chi lodes dare li devo in s’istante

e isco cantu siat importante

però girare la chelzo subbitu:

naran su sumu poeta chi est Dante

però no at cantadu, at solu iscritu.

Tocadu at de su chelu sos arcanos

a da chi s’at sa pinna postu in manos.

 

  1. Màsala (40”)

Lassa pro como a Dante dormidu

de front’a issu ja semus minores.

Ma si onoras sos preigadores

chi sos àteros ana cunvertidu

e cussos fin distintos oratores

chi bene faeddare an ischidu.

E non si sun distintos pro sas manos

ca si comente non fin artigianos.

 

  1. Mura (56”)

Bellos cuntzetos ses boghende a pizu

ma in dúbbios mi pones ogni tantu.

L’isco, juto sas manos a manizu,

in issas solu est ch’agato s’incantu.

Cando t’an impartidu su batizu

t’ana postu in sa fronte s’ozu santu

ma ti l’an postu cun sas manos mias

a da chi faeddare mancu ischias.

 

  1. Màsala (38”)

In aterue impìtalas sas manos

gai in s’ama comente in s’arzola.

Ma Pedru cun-d-una préiga sola

at cunvertidu tremiza paganos

e sunu diventados cristianos,

finas tue ’e l’ischire ti consola

proite fit preigadore ’onu

ch’aiat in sa limba dogni donu.

 

  1. Mura (59”)

L’isco ch’est Santu Pedru unu tesoro

chi cun sa limba santa at preigadu.

Ma su matessi a Deus che at in coro

e che Pedru a s’istória est passadu

s’agricoltore ùmile Isidoro

cando a sos boes atacat s’aradu

pro aer coltivadu sa campagna

e at bestidu ’e glória s’Ispagna.

 

  1. Màsala (40”)

Isidoro in sos ùmiles eroes,

caru Mura, contare podet unu.

a l’esaltare pro sas manos ti proes

chi dispretzare no ti dêt nisciunu

però pregat a tempus oportunu

e sos anghélos li truvan sos boes.

Sa preghiera cun sa limba la rendet

e Deu fina a chelu che l’intendet.

 

  1. Mura (59”)

No che nde naras de cosas invanu

cand’altzas de su palcu a sas iscalas.

Ma Isidoro, eroe cristianu,

como connotu est in totu sas alas:

a da chi los giunghiat su manzanu

lis passaiat sas manos in palas.

E sas manos de Isidoro fin santas

finas in mesu ’e sas fadigas tantas.

 

  1. Màsala (40”)

Ma permiti chi un’àtera nde ’oghe

improvisende in palcu cun saludu.

Mura, s’aeras bisonzu de agiudu

tando bisonzat chi ‘etes sa ’oghe:

”Pro m’aggiuare acudide a inoghe”,

no as agiudu si ti caglias mudu.

Contu ’e aer agiudu non nde fetas

a da chi in altu una ’oghe non betas.

 

  1. Mura (55”)

Sa tesi chi ti aspetat sempre aferra

ca podes a dananti caminare.

Ma sa vida terrena est una gherra,

podet de totucantu capitare:

unu momentu est a rùere in terra,

ti dan sa manu po ti nde pesare.

E deo penso po totu chie ruat

sa manu solamente est chi lu agiuat.

 

  1. Màsala (41”)

Eo non mi so mai presumidu

a ti narrer: sa manu che cancella.

Però est de sa limba sa favella,

s’ispressione est de su sentidu.

E cando faghes un’otada bella

dae sas manos ses aplaudidu:

però s’aplàusu arrivat a coa

proite innanti ’e sa limba est sa proa.

 

  1. Mura (56”)

Non li nego manch’eo su meritu

a sa limba, si est sua sa rejone.

Cantu at fatu sa manu in-d-ogni situ

tue deves prestare atentzione:

de Grecia su famosu Partenone

e sas mannas piràmides d’Egitu

ch’est meraviglia in su génere umanu

ma las an costruidas dae sa manu.

 

  1. Màsala (44”)

Cando in mesu ’e sas meravizas bistas

ja nd’as a decantare sos valores.

Però in Grecia bi fin sos sofistas

de sos pópulos fin trascinadores:

fin oratores e fin moralistas

cumbinchian a mannos e minores

sena fagher ne cheja e ne altare

ma cun s’insoro bellu faeddare.

 

  1. Mura (54”)

Deo non nego su chi as de valore

ma cantu chelzo narrer bene aferra

ca no est una vana cuntierra

chi so fatende che improvisadore:

osserva finas unu minadore

finas a milli metros suta terra

si faghet cun sas manos sa dimora:

su chi b’est suta nde lu ’ogat fora.

 

  1. Màsala (39”)

Ma dae inue fimis non t’assentes

pro ti ch’intrare ’e sa terra in s’intragna.

Ammentatinde chi sos sapientes

sa limba la tenian pro cumpagna

ca fin famosos sende elocuentes,

si riunian in s’àula magna:

incue discutian de problemas

comente nois cantamos sos temas.

 

  1. Mura (52”)

De sapientes ti cheres afaca

mancari non ti fetas presumidu.

Ma no est unu vanu tichi-taca

fin’a-i como su chi ti apo ofridu:

finas Ulisse, s’eroe ’e Itaca,

s’at unu caddu ’e linna costruidu.

Custu caddu lu faghet cun sas manos,

cuddu ch’at iscunfitu sos Trojanos.

 

  1. Màsala (39”)

Su ch’est su tou ja lu lasso a tie

puite non so una conca maca.

Ma Penelope puru est in Itaca

aisetende su maridu inie:

cun su telarzu sou tichi-taca

a note iscontzat e tesset a die.

Però, ammenta, sos Procios soldados

est cun sa limba chi los at trampados.

 

  1. Mura (1’01”)

Bella custa chi ’e nou as riferidu

tracende cun sa limba sos pianos.

Ma isco chi sos Procios fin lontanos

da ue fit Ulisse e non l’an bidu

e cando est a Ìtaca arrividu

tando leadu si at s’ispada in manos.

E cumpridu at su própiu dovere

in onore ’e sa própia muzere.

 

  1. Màsala (41”)

Ma sa limba a gherrare che cumandat,

ammentadinde, a tempus oportunu.

E su Ciclope a Ulisse domandat:

”Chie ses, ca no connosco a nisciunu”?

Issu li narat: “So fizu ’e niunu”

e tando da sa gruta est chi si ch’andat.

In sa tràpula ’e Polifemu no est rutu:

osselva cantu at rispostu astutu.

 

  1. Mura (56”)

Fit Ulisse unu grande campione,

no che nd’at unu chi custu lu negat:

ùmile tantu no est chi si piegat,

pessa, in cussa fatale ocasione.

Leadu at cun sas manos su titone,

tando est chi su Ciclope ti lu intzegat.

E su progetu de Ulisse resessit

ca da intro sa gruta si ndi ’essit.

 

  1. Màsala (39”)

Sa gruta est una tràpula parada

e dinfatis Ulisse non si fidat.

Paret sa morte chi dananti ’idat

e poi mancu lughe non bi nd’ada.

Prima si faghet un’arrejonada

e su Ciclope a nétare cumbidat

però su sou bellu faeddare

est su chi l’at cunvintu a lu bufare.

 

  1. Mura (54”)

In sa nostra poética disputa

penso nisciunu potat fagher dannu.

Certamente chi istadu bi est s’ingannu

própiu da s’idea risoluta

ca su Ciclope in s’intrada ’e sa gruta

postu b’aiat unu crastu mannu.

Ulisse tando sas manos impreat:

mancari esserat mannu che lu leat.

 

  1. Màsala (38”)

Cuss’eroe ponìmolu in costou

ca si no podet dare finas pesu.

Ma no as bidu, Mura, un’isilesu

de ramanaju in su trabagliu sou?

Girat in logu sou e logu atesu:

”Chie dat ramen betzu pro su nou”?

E ube passat sa zente l’intendet

ca da chi no abbóghinat no bendet.

 

  1. Mura (54”)

Ma abboghinare no li bastat solu

deves cunsiderare, o Marieddu.

Cando in totue at ispartu su ’olu

e si faghet intender a faeddu

aferrat dogni tantu su marteddu

e che l’iscudet a su labiolu.

Est dialetu de poder cumprèndere,

finas gai si faghet a intèndere.

 

  1. Màsala (38”)

Si no est su trabagliu una cundanna

cue sa manu est s’operadora.

Ma girat de Sardigna ogni dimora,

l’intendens dogni die a boghe manna:

tando sa zente est ch’abberit sa janna

e dae intro ndi ’essit a fora.

Si unu nd’’essit da inue abbitat

ammenta chi est sa limba chi l’invitat.

 

  1. Mura (51”)

Però non so atónitu e confusu

e nemmancu mi tremo che-i sa canna

prite sa manu mia est parte manna

chi podet finas fagher de piusu.

E si a issa no pones in usu

comente faghes a abberrer sa janna?

Tzertu sa limba est abboghinadora

ma tue che ses intro e issa est fora.

 

  1. Màsala (39”)

Ma sas impresas tuas sun pesantes,

o Mura, chi a sa manu li das bantos.

Como leamos sos politicantes

ca deven faeddare totu cantos:

faeddan bonos, issos paren santos,

osserva ite peràulas brillantes.

E pagu e nudda dae sa manu s’isperet

ca solu limba ’ona be-i cheret.

 

  1. Mura (55”)

Si cheres acampare unu diritu

proas presentes e superiores.

A sos puliticantes das onores

e su segretu ti naro subbitu:

non ti nde sapis chi sos oradores

cuasi totus an su discursu iscritu?

Lu faghen cun sa manu e lu curregen

poi l’’ughen dananti e ti lu legen.

 

  1. Màsala (37”)

Però pro t’acampare unu diritu,

amméntati, bi sun sos sindacados.

Tando sos operajos subbitu,

caru Frantziscu, sun bene informados

ma est sa limba ’e cuddos in atritu,

cussos sun oratores preparados.

In dogni cantieri e dogni impresa

sa limba est de sa manu sa difesa.

 

  1. Mura (59”)

Ja mi piaghen custos versos tuos

cun totus sos arréjonos chi tocas.

Ma però proas mannas e picocas

t’’atit totu sa manu a sos concluos:

finas sas pius mannas, duras rocas

s’impignat issa e las segat in duos

cando tota sa fortza b’impiegat

ma sa limba sas rocas no las segat.

 

  1. Màsala (

………………………………..

………………………………..

………………………………..

………………………………..

………………………………..

………………………………..

………………………………..

………………………………..

 

  1. Mura (58”)

Naran chi cun sa limba segan s’ossu

invece tue nende no lu sese.

Sa manu mia ti mustro palese

iscavat e ammuntat unu fossu.

Sa ’istimenta chi jughes in dossu

e sas iscarpas chi jughes in pêse

puite a sa carena sun adatas?

Totu dae sas manos sunu fatas.

 

  1. Màsala (41”)

E gai sa carena la consola

in s’istajone frita e in sa calda.

Ma sa limba, Frantziscu, rigualda

cun-d-ogni frase bella che viola:

osselva como chi sa limba salda

includer che la cheren in s’iscola.

Inie s’ispiegat e s’insignat

est soltantu sa limba chi s’impignat.

 

  1. Mura (54”)

Capolavoros cun sa limba faghes

e-d-est totu rejone chi ti ’antes.

Ma sun sas manos mias importantes

chi finas tue ti nde cumpiaghes:

est issa chi ti at fatu sos nuraghes,

domos de janas, tumbas de zigantes

e dadas totus las at in cunsigna

ch’est unu mannu méritu ’e Saldigna.

 

  1. Màsala (38”)

Totu su chi in sa terra as innaltzadu

a mie paret un’ópera ’ona.

E invece Antoni ‘e Lisbona

in tota s’Europa at preigadu:

fit interradu e l’an esumadu,

ammenta de Arcella in sa zona.

Solu sa limba est intata e pura,

custu l’afirmat san Bonaventura.

 

  1. Mura (56”)

Tue chilches a Tìtziu o Sempróniu

dadu chi as custu passu riveridu.

est de sa limba mannu patrimóniu

tràmite s’iscritura amos ischidu.

Ma cando li presentat su dimóniu

tando at fatu sa rughe e s’est fuidu.

Faghet solu sa rughe, no est fàula,

sena l’aer bessidu una peràula.

 

  1. Màsala (39”)

Sa manu ’e su dimóniu ch’imbolas,

dae nou in s’inferru che lu ’etas.

Però a Frantziscu sas follas cumpletas,

ammenta, infatu l’andaian solas:

abbandonian domos e pinnetas

cun sas chejas, ufiscios e iscolas.

E su credente pópulu cumpatu

pro l’iscultare b’andiat infatu.

 

  1. Mura (55”)

Como a santu Frantziscu assisianu

mi presentas a tempus oportunu.

E non ti lasso ’e risposta dijunu

ma arrejonende pianu-pianu:

si l’at avicinadu pius de unu

e-d-est andadu a l’’asare sa manu.

Bi l’an basada in dogni dimora,

sa limba ’asada no bi l’an ancora.

 

  1. Màsala (39”)

Ma finamentas a dare unu ’asu

creo sa limba sa parte si fetat

ca si sa limba la lassas in pasu

pro ’asare sa manu no si ’etat.

Santu Frantziscu, ista persuasu,

si su lupu de Gùbbiu amasetat

tzeltu sa proa est de s’ispressione

e addurat mansuetu che anzone.

 

  1. Mura (51”)

Non dispretzo sa tua improvisada

cun totu su chi naras canta-canta.

Est de Frantziscu sa glória tanta,

finu a igue dúbbios non b’ada,

ma si t’abbizas una rughe santa

in petorras la jughet abbratzada

da chi faghet su menzus acuistu:

su sìmbulu ue mortu est Gesu Cristu.

 

  1. Màsala (39”)

Cun sa limba sonante che campana,

ammenta, mesu mundu chi at giradu.

In su momentu chi est ispiradu

cand’est lassende sa vida umana

jamadu at sorre s’abba ’e sa funtana

e-i su sole frade l’at jamadu.

No impitat sas manos de siguru

tantu non fit unu fraigamuru.

 

  1. Mura (1’15”)

Ma la finimos in custu seranu

creo sas oras arrivadas sian.

E auguramos su génere umanu

chi totasduas partes frutos dian

gai sa limba comente e-i sa manu

ca si che sunu est ca be-i cherian.

E salvos sena penas e ne dannos

las impitemus finas a chent’annos.

 

  1. Màsala (38”)

Si a finire su tema nadu ana

ja si podet cantare fina a morte.

Limba e manu tenimis in sorte,

dognuna est netzessària e non vana:

gai sa limba siat sempre sana

e-i sa manu si cunservet forte

ca paren una a s’àtera gemella:

sun una ’ona e-i s’àtera bella.

 

 

 

DUINA

 

  1. Mura (18”)

Da chi sa zente est lênde sa friscura

de fagher sa duina custa est s’ora.

 

  1. Màsala (9”)

Est friscu chi piaghet, caru Mura,

e chi rechedit a addurare in fora.

 

  1. Mura (16”)

Ma su ’entu est comente una puntura:

dólidu at prima e ti dolet ancora.

 

  1. Màsala (7”)

E non lu timas si est fritu custu,

menzus de sas caldanas de austu.

 

  1. Mura (16”)

Cussu fit malu e metzanu est su ’entu

ca ancora pagu sun abbituados.

 

  1. Màsala (9”)

De su ’entu no nd’apas pensamentu

mancari siat unu ’e sos alados.

 

  1. Mura (13”)

A mie invece mi daet turmentu

che su restu ’e sos ésseres criados.

 

  1. Màsala (

No ti disturbat, ja ti lassat chietu

ca……………….e passat deretu.

 

  1. Mura (13”)

Ma da chi passat tracia at a lassare

fina a tie si no das atentzione.

 

  1. Màsala (8”)

Deo ja no nde tenzo impressione:

benit e passat e lu lasso andare.

 

  1. Mura (15”)

Non ti so nende de ti lu lassare

ma podet fagher male a sa persone.

 

  1. Màsala (7”)

Mi meravizat chi su ’entu timas

si as ischina forte e ancas frimas.

 

  1. Mura (13”)

Tue pares chi sias coraggiosu,

no times mancu sa fortza ’e su ’entu.

 

  1. Màsala (9”)

So naschidu in pês de Gennargentu

ammentatinde in-d-unu logu ’entosu.

 

  1. Mura (12”)

Deves ischire, su ’entu est dannosu

oltres chi faghet àteru chimentu.

 

  1. Màsala (7”)

E tue puru ses nàschidu inie,

ses mesu montagninu che a mie.

 

  1. Màsala (9”)

E non bistes preghende a manos giuntas

a Eolo, Frantziscu, a si frimare.

 

  1. Mura (12”)

Est meda menzus si subra sas puntas

invece inoghe su ’entu ’e ch’andare.

 

  1. Màsala (8”)

Ma si sighit su ’entu non tramuntas,

ancora ja ti tocat de cantare.

 

  1. Mura (10”)

Cumpréndela ch’as nóbbile virtude,

ti faghet finas male a sa salude.

 

  1. Màsala (8”)

Ma semus sempre dae festa in festa,

nd’amos bidu nieddas e biancas.

 

  1. Mura (10”)

Màsala, chi mi setzes a sa dresta,

prite de t’elogiare no t’iscancas?

 

  1. Màsala (8”)

E a da chi sas laras ispalancas

non fetas mancu contu ’e sa tempesta.

 

  1. Mura (9”)

Sa frina chi Eolo ti mandat est fea,

ti faghet finas male a sa trachea.

 

  1. Màsala (8”)

Cando si leat unu rafreddore

ja si riposat una note sola.

 

  1. Mura (13”)

Però deves andare a su dutore

ca su male no andat bola-’ola.

 

  1. Màsala (7”)

Issu ja ti dat calchi Sanagola

e benit a finire su dolore.

 

  1. Mura (8”)

A mie at s’àter’annu fatu males

deghe dies a sas cordas vocales.

 

  1. Màsala (8”)

Ma bastat chi sutzedat in Nadale,

est finidu su tempus de sas garas.

 

  1. Mura (7”)

No est totu comente tue naras,

sutzedit finas in s’istadiale.

 

  1. Màsala (7”)

Tando s’’olteddu e su fogu preparas

ca tenes de ’ochire su mannale.

 

  1. Mura (7”)

A una parte s’’orteddu che pone

ca su male no tenet istajone.

 

  1. Màsala (6”)

Su male est si t’arrughis in s’istiu,

tue cantende e-i su porcu ’iu.

 

 

 

BATORINAS

 

  1. Mura (31”)

Como cantamos una batorina,

ti torro a repitire, amigu caru:

est meda menzus a ponner riparu

a dogni male chena meighina.

A la cantamos una batorina

 

  1. Màsala (17”)

Tando cantamos una batorina,

Mura, semus a totu abbituados

poi non semus gai delicados

a lassare su palcu pro una frina.

Tando cantamos una batorina

 

  1. Mura (30”)

Como cantamos una noitola,

a su chi cheret dognunu bi ponzat:

pro contu meu non che nde bisonzat,

no est cosa chi semus in alzola.

A la cantamos una noitola

 

  1. Màsala (18”)

Tando cantamos una noitola,

no ti naro chi ses granitu e sale

ma pesas circa unu cuintale,

non ti jughet su ‘entu imbola-imbola.

Tando cantamos una noitola

 

  1. Mura (30”)

Como cantamos una furistera,

deo ti torro a ripìtere a boghe:

unu malannu si leamos inoghe

nos l’intendimos un’àtera sera.

A la cantamos una furistera

 

  1. Màsala (18”)

Tando cantamos una furistera,

però non sias tue in pensamentu

ca tantu, Mura, si si pesat bentu

nde leat sempre sa robba lizera.

Tando cantamos una furistera

 

  1. Mura (34”)

Como cantamos una paesana,

lass’istare su ’entu in dogni via

e pedo unu miràculu a Maria:

sos males de su mundu cura e sana.

A la cantamos una paesana

 

  1. Màsala (18”)

Tando cantamos una paesana,

tue domandas gràtzias divinas

però sas maladias sun vicinas,

Maria invece ch’est tropu lontana.

Tando cantamos una paesana

 

  1. Mura (32”)

Como cantamos una batoreta,

deo ti sigo a pregare cun zelu:

sas menzus grascias chi sun in su chelu

intro ’e custa piata nde las beta.

A la cantamos una batoreta

 

  1. Màsala (18”)

Tando cantamos una batoreta,

si nd’’etat cussas grascias, tene in mente,

nende chi ruen in mesu ’e sa zente

nde poden ruer subra ’e su poeta.

Tando cantamos una batoreta

 

  1. Mura (31”)

Como cantamos una bruschistriglia,

si nde las betaiat custa die

e chi faleran totu in subra mie

las dividia che robba ’e famiglia.

A la cantamos una bruschistriglia

 

  1. Màsala (20”)

Tando cantamos una bruschistriglia,

tue ja ses pedinde de continu

però a sa janna ’e su chelu divinu

non si ’etat sa manu a sa maniglia.

Tando cantamos una bruschistriglia

 

  1. Mura (34”)

Como cantamos una tarantella,

che frango de sos dúbbios su velu:

pro chi che siat lontanu su chelu

a Màsala est vicina sa capella.

A la cantamos una tarantella

 

  1. Màsala (19”)

Tando cantamos una tarantella,

sian pro primu sos miraculados

cuddos chi sun in su palcu ingessados

e sos chi sun in terra in carrotzella.

Tando cantamos una tarantella

 

 

 

DISPEDIDA

Mura (2’30”)

Vérgine santa, sos menzus onores

los an semper a tie riservados:

si sun in dogni tempus impignados

cun su pinzellu sos menzus pitores

e sos pius illustres iscritores

t’an dadu fama, méritos e grados

ca as afrontadu totu sos dolores

pro sa remissione ’e sos pecados.

E como dae s’alta onnipoténtzia

andare potas dae janna in janna

dende sa tua beneditzione.

De Carbónia in dogni residéntzia

potas lassare una gràtzia manna

pro la godire in totu su cumone.

Però a su cumitadu preferéntzia

faghe ca t’at sa festa organizadu

e totu chie bi at contribbuidu.

A sos isbaglios tenide passéntzia,

sa missione mia apo finidu:

ringratziende ’e m’aer invitadu

e bona note e bona permanéntzia

 

Màsala (1’56”)

O mama de s’eroe ’e su Golgota

addolorada vérgine Maria,

permiti a fine ’e gara chi ti pota

fagher umìle una pregadoria:

custa tzitade beneighe tota

dae su centru a sa periferia

e beneighe sa zente devota

de dogni edade, ogni categoria.

Unu séculu ’e vida a totucantos

dias comente braman e desizan

pienu de salude e cuntentesa.

Ma da sos donos tuos pius santos

a sos chi custa festa ti organizan.

Ringràtzio cuntentu dae coro

s’atentzione cun su tratamentu-

dae coro ringratzio cuntentu

su tratamentu cun s’atentzione.

E cumpatidu, populatzione,

sia in dogni errore cumitidu-

o populatzione, cumpatidu

in dogni errore cumitidu sia.

Eo fino s’umìle iscena mia

e ti lasso un’istrinta ’e manu dresta

pro ammentu ’e sa nostra connoschéntzia

e prosighi a fagher bella festa

e bona note e bona permanéntzia.

 

 

 

Màuru Mura

 

 

“Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna – IMPRENTAS 2020-2021 LR 22/2018, art. 22”.

 

Foto: Archivio Domus de janas