“Ses annus a oi, su tres de Santu Aine, castiendu totu cussus ominis e feminas chi si funt mortus in su mari de Lampedusa – narat Arrafiaela Milano, diretora de su programa Italia-Europa – s’Unioni europea iat anu ‘Mai prus’, ma de cussa dì a imoi in prus de cuindigimila, e medissimus funt is pipius e is piciocheddus, funt mortus, o non s’agatant prus, cichendu de ndi benni a-i cust’ala de su Mediterraneu”.

Is fueddus de sa diretora erribant a pustis chi genti de su Bangladesh, sessantanoi ominis, duas feminas e unu pipiu, ndi funt calaus de is barconis chi funt partius de sa Libia. In Lampedusa is cosas non andat po nudda beni: funt prus de dugentus is migrantis chi si ddue agatant e su centru est fatu e pensau feti po norantacincu. Po custu puru sa Milano sighit a nai: “Non si podint prus biri a beru totu custus mortus in mari. Tocat chi totu s’Europa, e is politicus massimamenti, cichint de fairi erribai custa genti in manera segura e nde ddu leit de chini ddus amelessat e scudit comenti de bestias”.

 

 

 

Foto: https://it.wikipedia.org/wiki/Isola_di_Lampedusa