Dapoi de sa fasa de analizu e diàgnosi, s’òbera de afortigamentu de su dolmen Sa Covecada de Mores prosighit cun resultados bonos. “Amus fatu pius de su mesu de su trabagliu – narat cuntenta Graziella Dettori, de sa Subrintendéntzia-, andende cun custu passu amus a congruire totu in sos primos meses de su2012”. Su monumentu est unu de sos sìmbulos de pius importu de sa Sardigna. In sos meses passados pariat mesu iscontzu. Sa pedra de sa bòveda, paritzas tonnelladas de pesu, abbatigaiat subra a sos pilastros rezidores, gàrrigos de crebaduras e lantadas.
Como sa fatzada de sa losa antiga paret chi si nde riat, cun su contivizu de sos ómines de sa Subrintendéntzia de Tàtari. “Amus cumpridu unu dissignu carcu de illieramentu dae sos bioeterògenos”, ispiegat Graziella Dettori, in su mentres chi ghiat s’òbera de assentu cumprida dae sas manos pràticas de Gianni Fenu e Màriu Muredda. Cussu de sos ipecialistas est unu trabagliu dìligu. Deven torrare a su monumentu bona parte de sa friscura perdida in chimbemiza annos de istória. Su pizu de ignimbrite est istadu nebulizadu e tratadu cun produos deghiles, chi non sun tosconosos pro s’ambiente. Gai an bìnchidu 8 frommas de tosconos biològicos, perigulu primarzu pro sa roca. Pro sanare sa pedra malàida l’an fatu sas punturas che-i sos dutores in meighina, cun inietziones de résina istudiada aposidamente.
Bi restan solu s’acontzadura de sa bòveda, cun s’assentu de sas cotas provisórias, e s’acontzu de su menir acurtzu a pagu tretu. S’isgavu archeològicu at bogadu a pizu sa pamentadura e in daisegus, inue b’aiat unu muntone de pedras, si b’at agatadu unu gradone. Forsis fit cussu su logu pro assentare su lastrone de palas, chi s’est pérdidu. “S’iscopu est de dare validoria a sa cussorza, comente un’ispéssia de parcu -signalat Paola Basoli, ghiadora de su Monte Acutu pro sa Subrintendéntzia de Tàtari e Nuoro. – Sa Covecada at a essere unu de sos puntos printzipales de relata, in-d-unu saltu gàrrigu abberu de istória”. S’acontzu impignat sa Subrintendéntzia pro sos benes archeològicos e culturales, umpare a sas universidades de Tàtari e Casteddu. In mesu sos espertos b’est puru Carlo Gigliotti, restauradore de s’Opificio Pietre Dure de Firenze, chi faghet iscola in Itàlia. “A narrer sa veridade – ispiegat Graziella Dettori – s’acontzu no at a èssere mai finidu: b’at a chèrrere un’averigada de culvenu sighidu, fintzas a dapoi de custa fasa de acontzu”.
