Sa gara chi comintzamus a bos fagher connoscher in custu nùmeru de Làcanas tenet vintibator annos de tempus. In su palcu de Seui, pro sa festa de Nostra Segnora de su Carmelu, duos cantadores famados: su biadu de Frantziscu Mura e Marieddu Màsala. Sun 28 otavas friscas e naturales, comente sun sos versos de poetes de una ’idda chi at semper contivizadu sa tradissione de cantare in poesia: Silanos. Sende ambosduos silanesos, Mura e Màsala sighin un’àndala segura de càntigu.
Cando an cantadu in sa gara de Seui, Frantziscu Mura teniat 49 annos e Marieddu Màsala nde deviat cumprire 47 a su 23 de su matessi mese, una chida justa a pustis.
1. Mura (1’07”)
Seui, cantu cara a mie sese
esprimer no lu poto in poesia.
Mi ch’as intesu dae pitzinnia
da cando ch’apo a prima postu pese:
ma pro sa bella festa ’e custu mese
istadu mai in Seui che fia.
Ja chi m’as preferidu e so presente
atzeta unu saludu riverente.
2. Màsala (59”)
Seui, sa peràula fit dada
e torro a tie in custa data fissa.
Nostra Signora est sa cummemorada
gloria e bantu ’e sa Terra Promissa:
de su Carmelu Vérgine Beada
unu ’e sos menzus tìtulos ch’at Issa
chi est de s’istirpe ’e Davide poeta:
custu caru saludu meu atzeta.
3. Mura (1’21”)
Sa mama ’e sa Suprema Majestade
cummemorende ses in allegria
in custa gara ’e sarda poesia
ch’est usu bellu de s’antiga edade.
Deo s’ultima olta chi che fia
mi’ chi fit pro sa festa ’e s’Unidade.
Mi parizis cuntentos cussa die:
po cussu ses restada in mente a mie.
4. Màsala (51”)
Sa sorte l’apo tenta pro cumpagna
e gratzia a presidente e cumitadu
che torro e ja si ch’istat de cucagna
in custu palcu mesu improvisadu:
pro chi sa festa siat in montagna
cantamos oe in su centru abbitadu.
Comintzamus sa gara, Mura, umpare
cun zente meda pro nos iscultare.
5. Mura (1’04”)
Sa gara fata in limba ’e Logudoro
sos seuesos la tenen a usu.
Nois lis semus bintrados in coro
e che semus pro sa mama ’e Gesusu.
Ma però su chi bellu est de piusu
semus ambos de terras de Nuoro
e de sos palcos sos pius giovànos
e poi totos duos paesanos.
6. Màsala (51”)
Lassamos cuddos betzos chi tramontan
e-i sos chi si sunu ritirados,
gai sos versos sunu improvisados
e no si ’atin fatu e no si aprontan:
sos malos che sos bonos ja si contan
prite totu no sunu aggualados
pro ’atire sa gara a cumprimentu
tra su meu e-i su tou interventu.
7. Mura (1’01”)
As una bell’otada cuncepidu
ca sa natura ti at dadu sos donos,
meritaias fina aplaudidu
ca in debbadas no nde faghes sonos.
Per’a Seui no sias bennidu
a chilcare sos malos e sos bonos
ca naran sos provérbios de ratza:
cane malu cun bonu faghen catza.
8. Màsala (49”)
Cando s’arrivat a cantu s’isperat
ja no isbagliat chie gai narat,
si bona volontade si preparat
e chi est unu donu chi s’averat,
ube est mama natura sa ch’imperat
si comente a cantare no s’imparat.
Ma si ambos faghimus aggualu
no semus unu bonu e unu malu.
9. Mura (1’04”)
A ti risponder cun tanta premura
m’impigno che collega pius che frade
tantu non contas pius criatura,
connosches it’est falsu e veridade.
Si no bi sun sos donos de natura
balet pagu sa bona volontade.
Tzertu sun bellas sas cantadas tuas
si sun acopiadas totas duas.
10. Màsala (47”)
Dia fagher de totu si podia
pro cuntentare s’invitada umana
ma como tempus est de caristia,
o Mura, ca persistit sa caldana:
est dogni nue a pioer restia
chi sichende si ch’est dogni funtana.
Ma isperamus chi sa nostra vena
siat sempre bundante e in piena.
11. Mura (1’00”)
Torrare una risposta ti cheria
a tie puru si faeddas gai.
Ischimos chi bundantzias assai
as tentu dae sende in pitzinnia
e sa funtana de sa poesia
inue isgorgat no si sicat mai.
Ma faghinde su tempus pius distante
pius bi nd’’essit, pius est bundante.
12. Màsala (46”)
Gai no l’apo, Mura, in pensamentu
ch’’essat sa gara comente s’annada.
Sa festa paret bene organizada
e lis faghimus unu cumplimentu
e-i sa zente est sempre in aumentu
chie est setzìda e chie est prantada.
Ma de unu tenore che-i custu
b’est su tantu ’e nde morrer de s’assustu.
13. Mura (57”)
S’andas a t’acutare sa favella
dende sos frutos chi as in sa mente
deo no ando a fagher sa gemella,
de sa tua la fato diferente.
Si nde faghimos una gara bella
tzeltu cuntenta at esser sa zente.
E iscultende in piata si recrean,
s’’essit mala che mala si la lean.
14. Màsala (46”)
Cun-d-un’otada tue e una deo
nd’amos a dever cantare paritzas:
cun bonu sensu e veru galateo
gai sos versos no an esser fritzas.
Ti che los mando e mi los indiritzas,
lea sos mios e sos tuos leo.
E andamos a passu misuradu
si semus unu a s’àteru ligadu.
15. Mura (59”)
Finas semplicemente t’ispiegas,
a sa domanda no ti naro no.
Ischis bogare sèrias allegas
cando la leas in re, fa e do:
deo puru a fiancu ’e sos collegas
mai tiradu indasegus mi so.
Cun custu donu chi m’at dadu Deu
fat’apo sempre su dovere meu.
16. Màsala (44”)
Si su dovere faghes puntuale
ja semus in su palcu in logu adatu
e diat esser, Mura, tropu male
andare unu adananti e unu fatu:
sende presos a totu unu juale
gai restamos unu in dogni latu.
Camina tue a su fiancu meu
e a ponner fatu deo puru est feu.
17. Mura (53”)
Semus cuasi ’e sa matessi edade
cun sos própios donos in podere.
E-i sa chi so nende est veridade:
est veridade e mi la deves crere
ca l’isco finas deo, su dovere
est feu a lu lassare a sa metade.
Diat finas a mie dispiàghere
a esser mesu fatu e mesu a fàghere.
18. Màsala (43”)
Cando nos bessit un’ópera bella
tota sa proa est sa tue e sa mia.
Amos tot’una patria nadia
cuasi finas mesu in parentella:
però su donu de sa poesia
non lu tenimus, Mura, in cumonella.
Ognunu restat cun sa parte chi ada
comente sa natura bi l’at dada.
19. Mura (58”)
L’isco chi tenet dognunu sa sua
e lu mustramos in sa poesia.
Ma non sun cosas de narrer a cua
in custa festa de tant’allegria:
tue mai leadu che as sa mia
ne deo ch’apo leadu sa tua.
E no mi nd’at passadu in pensamentu
ca de su chi possedo so cuntentu.
20. Màsala (44”)
Non ti l’aia cun maliscia nada
e dia cherrer chi sia cumpresu.
Si de su tou nd’apera su mesu
pro cussu gelosia no bi nd’ada.
Sa cosa meda ja dat pius pesu,
ammenta chi che cheret trasportada.
Cussa meda pesante ti podera
lassa sa paga a mie pius lizera.
21. Mura (1’03”)
Ma Mura chi cumprendas solu esortat
e no nde narat de fàulas Mura
ca de s’anzenu pagu nde l’importat
siat de manna o minore misura.
Solu su chi l’at dadu sa natura
subra sas palas suas che trasportat
ca faghet sacrosantu su dovere
e s’àteru lu lassat a su mere.
22. Màsala (44”)
Gai de pompa vana no mi ’esto,
unu versu s’abberit e si tancat
e a chie a mie si afiancat
fina chi poto a vicinu li resto:
nudda m’avantzat e nudda mi mancat
nudda li pedo e nudda l’impresto.
Cando apo su tantu giustu-giustu
a mie paret chi mi bastat custu.
23. Mura (1’03”)
M’a mie no mi ponet oriolu
Màsala, cuss’otada premurosa
ch’as fatu e dadu a medas at consolu
ca fit s’improvisada geniosa:
però chi faghet gai no ses solu,
fato che tue sa matessi cosa
de su chi sa natura dadu m’ada,
oe comente in s’epoca passada.
24. Màsala (42”)
Como de su presente m’ispiega
poite su passadu ch’est passadu.
Tue puru ja ses collaudadu
apartenimos a tot’una lega
e ses cundideradu unu collega
da parte mia sintzeru e fidadu.
E cust’elogiu meu, Mura, retzes
bastu chi cantes fina a chi t’imbetzes.
25. Mura (59”)
Unu versu cun s’àteru si ligat
e sa cuncetzione si signalat
cantu sa mente nobbile regalat
cand’unu che-i s’àteru si amigat.
Però da cando unu in punta pigat
s’àteru da sa punta si nde falat.
E giustu chi ambas duos chi si loden
però paris pigare no che poden.
26. Màsala (43”)
Ma nàrami e a ube t’incaminas,
ista calmu e non sias azardadu
ca deo puru so abbituadu
como a sas garas e festas divinas
a dogni palcu de laru mudadu
e pienu de bellas lampadinas.
Tantu no conto de prima ’essida:
so cantende pius de mesa vida.
27. Mura (1’09”)
Ma nde faghimos sa conclusione
sena ponner sa mente in disingannos.
Ja nos connoschen minores e mannos,
Màsala caru, in sa sarda regione.
Semus in giru pius de trint’annos,
custa puru lis est professione.
E in sos palcos che sardu autore
a cando s’’inchet, cando est perdidore.
28. Màsala (42”)
Si naras chi s’esórdiu si cessat
at esser custu s’ùltimu faeddu
e totu su chi m’’enit a chelveddu
permiti dae laras chi mi nd’’essat.
Ma no creo ogni versu chi resessat
bellu comente bellu est un’aneddu.
De cosas gai no si nd’arrejonet
però su ’onu su malu cumponet.