In dogni tempus s’ierru est istadu
su peus inimigu ’e s’antzianu,
e de su poveritu pagu sanu
a su destinu sou abbandonadu.
Ocannu est in anticipu arrivadu
a turmentare su génere umanu,
e, pro aggiunta, su pius metzanu
de sos ch’hamus connotu in su passadu.
Sos chi fin tantos annos fidantzados,
bidu su tempus fritu ch’est fatende,
grascias a isse si sun isposados.
Cuddos chi si devian separare,
s’undada ’e gelu los est tratenzende,
e passan cust’ierru ancora umpare.
Ca no esistit mezus iscaldinu
de su calore umanu chi godende
sun duos chi s’istringhen a su sinu.