Etno-pop-rock est su chi fait Quintomoro, alias Gianluca Cotza. Nàsciu in Rivoli 43 annus fait, fillu de sulcitanus disterraus in Piemonte in su ’60, Gianluca bivit in Collegno. E a piciocheddu, in s’istadi, dd’ant biu prus de una bia brinchendu in is àndalas de Santu Giuanni Suergiu, sa bidda de su babbu. Igui at imparau su campidanesu. Po su logudoresu, s’est sétziu e dd’at istudiau. Gianluca, in prus de essi un’artista, est unu ténnicu eletrónicu chi, po bivi, fait s’operaiu metalmecànicu in-d-una multinatzionali americana.

 

– Candu as cumentzau a sonai?

 

A 12 annus babbu m’iat sinnau a iscola de pianoforti. Ma no m’agradaiat e no ia sighiu. A mannu apu torrau a cumentzai, istudiendu chitarra clàssica e cumponendu is primus melodias. Ma sa passioni mia, de cand’apu imparau a istringi sa pinna in manus, funt is fueddus.

 

– Eita bolit nai custu nòmini: Quintomoro?

 

M’est beniu a conca 15 annus fait, agoa de àiri ligiu unu libru de stória sarda. Fua aici inchietu! E duncas apu cicau de ponni in mùsica s’arrabiori. Sa cantzoni chi ndi fut bessia dd’ia titulada: Quintomoro.

 

Inchietu?

 

S’Ìsula dd’ant isfrutada de tempus antigu tiranus e opressoris. E oi puru no est brulla: finas po mori de sa fiducia chi teneus po su chi ndi lompit de mari. Siant fenicius, reis sabàudus o bendidoris de ciumentu chi si nd’infrusant po nanca donai trabballu. Unu tempus erribbànt sena preavisu, imoi ndi giumpant cun is tumborrus de sa campànnia eletorali. Ddus iscioberant is sardus etotu, mai stracus de frigaduras noas. Tandu apu pentzau a unu cuintu moru, po agiudai is atrus cuatru a fai sa guardia a su logu. Unu moru animau de s’orgólliu chi teneus de nascioni, e chi in tempus presenti s’est dromiu. Anestetizau de trint’annus de televisioni, pérdiu in su mari de is centus cumercialis, isvaporau in celus euba su fragu de murta e moddissi s’imbestit a is pudescioris de sa bauxite de Portovesme e de s’uràniu impoberiu de su Sartu de Cuirra. Quintomoro narat de torrai a iscoberri sa sardidadi, a no ispetai is sólitas promissas. Est un’ispinta a ndi bessiri cun is manus nostas de custu putzu isfundorau.

 

Cali raportu tenis cun sa Sardìnnia?

 

Argu e durci. Dda stimu e candu possu andu in deretura. Ma a su matessi tempus dda càstiu cun ogus crìticus: non cumprendu poita su pópulu sardu a bortas siat aici ‘autolesionista’.

 

De ita allegas in is cantzonis?

 

De sa manera mia de bivi: una manera de ‘Sardinentali’, bistu ca soi fillu de disterraus. In prus fueddu de bandidus, disocupatzioni, protesta istórica.

 

Chistionaus de su discu Quintomoro

 

Est su primu album. At bófiu tempus e ispesa meda. Tenit 9 tacas, depiant essi 12. Apu agatau in su caminu miu genti ‘diversamenti onesta’. Sardinentale est unu billetu de abbìsita brullanu. Santuanni, apu fatu su videoclip puru, est unu ‘caleidoscopio’ de arregodus de su coru, in is istadis de Santu Giuanni Suergiu. Istadis chi m’ant donau cudd’identidadi chi m’ispingit a cantai in limba. In Quintomoro, fata finas in campidanesu, cantu s’arrennegu contras a chini nos at oprìmiu. Cuntzillu a su pópulu sardu de torrai a cicai s’unidadi. Aici etotu in Fortza paris, cantzoni iscrita de su limbista Mario Puddu. Nuscu ’e murta est unu cantu de amargura po s’Ìsula, fatu de unu disterrau chi sonnat de torrai.

 

Cali funt is musicistas chi preferis, e cali sa cantzoni chi ti praxit de prus?

 

Mùsica nd’ascurtu meda e de sempri. Prus de totu cantautoris italianus e sardus: Guccini, De Andrè e Piero Marras, po ndi nai calencunu. Cantzonis nd’ia a podi nai una surra. In sardu Mere manna est sa prus chi m’emotzionat.

 

In ita s’assimbillant e e in ita funt diferentis sardus e piemontesus?

 

Una cosa chi caraterizat is sardus est s’amori po sa terra e sa cultura insoru. Creu chi perunu pópulu intendat aici in is intrannias custas arréxinis suas. Feti sa ‘saudade’ brasiliana si podit acostai unu pagheddu a custu modu de essi. Is piemontesus non funt aici identitàrius. No isciu po ita si possant assimbillai, forsis po su fatu de essi istétius asuta de su matessi rei, mancai in modu diferenti.

 

Cali est su sonnu tû comenti musicista?

 

A m’afirmai comenti autori est s’obietivu miu. M’iat a praxi a trabballai cun chini apu sempri stimau. Chi depu sonnai cosa manna, de sardu e sardista, m’iat a praxi unu mega cuncertu po festai su segundu iscudetu de su Casteddu o s’indipendéntzia sarda…

 

A ita ses trabballendu?

 

Mi soi movendu meda. Innantis innantis po fai su segundu discu, ma bistas is ispesas e sa crisi de su mercau discugràficu, soi pentzendu de puntai a atrus canalis, comenti internet. Soi aconcendu su segundu videoclip: “Bandhidu”. Agoa de “Santuanni”, mi soi ingustau a fai su regista puru. Mi praxit a portai in imàginis su chi cantu. Luegu ap’a condùsiri una trasmissioni de musica sarda in-d-una ràdiu web. Tengiu finas unu discursu cun duas rivistas de musica e cultura sarda, e in prus soi in su deretivu de un’assótziu de sardus in Torino. Cust’ierru ap’a girai in is circulus – in continenti e foras de Itàlia – comenti cantautori, presentadori e cabaretista.