Fut una dì frida, cun abba a marigas e chena peruna spera in su celu asulu e unu pagu de calori. Non fustis galu in ierru, ma meda non mancaiat. Pepi, non scit beni poita, non iat mai disigliau figlius. In is intragnas suas timiat a is responsabilidadis tropu mannas po nde ddus pesai e non s’intendiat capassu. “E chi ddi sussedit cosa fea?”, iat sempiri pensau intru de issu. Tribulia teniat in conca. Po si fairi coragiu donaiat una mirada a is atrus babbus e in donnia si naraiat: “Chi ce dd’at fata cussu, poita non ce dda possu fairi deu?”. Ma non po si donai arias, feti po si fairi coragiu, ca fut cussu chi forsis ddi mancaiat.

Ma torraus a cussa dì frida de atongiu chi pariat prus ierru. Oras e oras fuliau in s’aposentu de su spidali. Nemus chi ddi naraiat cosa, nemus chi connosciat e nemus ancora de podiri chistionai. Feti dus giornalis, ligius e torraus a ligiri chena cumprendiri is fueddus. Sa conca fut a pereula e su sulidu ancora peus.

A is duas mancu dexi, s’acostiant a Pepi duas infermieras e ddi narant ca est nasciu Totoreddu: “Ddu podit biri po una pariga de minutus, non de prus”. Currit Pepi e point infatu a is duas piciocas. Finas a tandu Pepi iat sempiri pensau ca is pipius apenas nascius non teniant nudda de galanu, antzis candu brullaiat cun is amigus ddus assimbigliaiat a is sorigus. Ddu teniat a una camba un’atra infermiera e Totoreddu prangiat: a Pepi ddi fut partu sa cosa prus bella chi iat bidu finas a tandu. Pagus pilus in conca, su nasigeddu chi pariat cussu de su babbu e is didus chi pariant astuleddas. Dda iat acabada Pepi de pensai a is sorigheddus, ddi fut bastau a biri cuddu pipieddu. Pepi ddi ponit su idu de mesu in sa manigedda e Totoreddu stringit cun totu sa fortza chi tenit in cropus. Ma sighit prangiri a insunfius e Pepi s’arriolat: “Ma giai no at a tenni calencuna cosa chi no andat?”, pregontat a una de is infermieras chi s’agataiant inigui chena perunu arriolu. “Ita si creiat ca is pipius nascint erriendu?”, dd’arrespundint cun sabidoria e spassiu. “Tochit – sighint a nai – bandit a si setziri e ddu facat sciri a sa genti sua ca est nasciu Totoreddu e istat beni, est feti unu pagu langiteddu, ma giai ndi tenit de tempus po si pesai forti e sanu”.

Pepi cumentzat a lamai, unu a pustis s’atru, ma non ddi bessit fueddu de buca, narat feti: “Est nasciu Totoreddu”, e serrat totu, ca comenti ddu narat ddi bessint is lambrigas de is ogus. Ci bessit de su spidali, a sa sola, e si setzit in d’unu corrunconi, si lassat binciri e spaciat totu su sulidu. Est custa duncas s’emotzioni manna de diventai babbu? Ddu at a cumprendiri prus adduru ca cussa est feti sa prima de atras medas chi non tenint cunfroma cun calechisiat atra. Non c’at perunu atru contu chi si possat aguagliai, tenis cussa responsabilidadi manna de dd’amostai totu su mundu e a ddi donai dogna strumentu po imparai a biviri cun onestadi e dignidadi. Pei de sa dì at acabbau de essiri unu piciocheddu e at cumentzau de essiri un’omini,.

C’at artis dificilis medas in su mundu, ma peruna si podit acostiai a cussa de fairi su babbu o sa mama.

 

30 de martzu de su 2022

 

 

Màuru Mura 

 

 

“Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna – IMPRENTAS 2021-2022 LR 22/2018, art. 22”

 

 

Foto: https://www.pianetamamma.it/il-bambino/sport-e-tempo-libero/bambino-cancro.html