A pustis cojuados, a maridu e mugere lis tocat de pesare, istudiare e educare sos fìgios a tenore de sas capatzidades chi tenent, de su naturale e de sos disìgios issoro.

 

Est s’artìculu 147 de su Còdighe Tzivile, chi si leghet in dae in antis de sos isposos sa die chi si faghet su coju, e custa fòrmula in sardu est sa chi ant intesu Antoni Dettori e Antonella Murtas su 21 de làmpadas, sa die chi si sunt cojuados in su Comune de Iscanu in presèntzia de su vitze-Sìndigu Antoni Flore.

 

Sa delìbera chi at istabilidu chi in Iscanu chie nde tenet praghere si podet cojuare cun ritu bilìngue est sa nùmeru 52 de su 10 de làmpadas, e Antoni e Antonella (35 e 31 annos) sunt sos primos chi ant tentu custa fortuna.

 

Operadore sòtziu-culturale issu, istilista e sarta issa, sunt ambos duos amantiosos de Iscanu, de sa limba e de sas traditziones suas. Informados dae s’Ufìtziu Limba Sarda de sa possibilidade de si cojuare cun fòrmula dòpia (sardu-italianu) ant aderidu cun cuntentesa manna.

Pro ite l’ant fatu? “Nos est pàrsidu naturale” narat Antoni cando bi lu preguntamus “ca cussu fiat unu de sos momentos prus importantes de sa vida nostra, unu momentu in ue essiant a campu sos sentidos, sos valores prus mannos. Nois cussu momentu lu cherìamus bìvere in sa limba de su coro, de sas raighinas nostras”.

“Deo” narat Antonella “nch’apo bìvidu in Continente pro 12 annos, e in cussos annos apo cumpresu cantu istimaia onni cosa de sa terra mia, incomintzende dae sa limba (apo comintzadu a la faeddare pròpiu inie). Duncas m’est pàrsidu naturale a fàghere unu passu che custu. E sas fòrmulas rituales, naradas in sardu, mi pariant prus mias”.

Iscanu no est sa prima bidda chi faghet su coju in sardu. Sa prima bidda est istada Ceraxius (Selargius), chi in sos Annos Sessanta ant torradu a biu unu ritu antigu meda. A pustis Santadi at fatu sa Coja Maurreddina, e in custos annos paritzos àteros Comunes ant deliberadu de fàghere su ritu bilìngue pro sos isposòrios: l’at fatu Mòguru, l’at fatu Casteddu e in ùrtimu finas su Comune de Cuartu Sant’Aleni.

Ite tocat a fàghere, pro fàghere su coju bilìngue? Bastat a lu pedire marchende emmo in sa domanda fata a su Comune pro su ritu tzivile.

 

Naramus chi s’ufitzialidade a sos documentos bi la dat sa limba italiana e su ritu in sardu est unu sèberu identitàriu ebbia, ma mustrat sa voluntade de sos Sardos de torrare a dare a sa limba sos tretos suos.

Si esseremus postu in mente a sa Decraratzione universale de sos deretos linguìsticos fata in Barcellona in su 1996, diamus àere tentu possibilidade de dare valididade finas a sos documentos fatos in una limba minoritària. Difatis s’artìculu 15 narat chi sas comunidades linguìsticas tenent deretu chi sos atos giurìdicos e amministrativos, sos documentos pùblicos e privados […] siant contados vàlidos finas si sunt fatos in sa limba de su territòriu. E s’artìculu 17 narat chi sas comunidades tenent su deretu de otènnere in limba issoro onni documentu ufitziale ùtile in su territòriu in ue custa limba est pròpia.

 

Naramus chi caminu de fàghere bi nd’at meda, però onni passigheddu fatu in custa diretzione est unu passu de importu a cara a su bilinguismu.

 

A Antoni e Antonella lis faghimus sos mègius augùrios de una vida serena e prena de amore in unu mundu in ue sa limba sarda siat reconnota che limba natzionale de sos Sardos.