In s’annu 1996 su comitadu de sa festa de Santu Pitanu at chérfidu illughentare cun sa gara de poesia cantada sa congruida de sa cheja noa, in su matessi tretu de s’antiga, in su sartu, a pagu tretu dae sa miniera de antracite. Juanne Seu e Marieddu Màsala sun sos cantadores chi an dadu vida a custa gara, sa die 4 de su mese de austu. In custu esórdiu deghile de 32 otadas sos duos poetas an mustradu s’istile e sa virtude insoro, comente paritzas àteras bortas aian fatu finas in Seui. Cando an cantadu pro Santu Pitanu, Marieddu Màsala de annos nde teniat 61 e tiu Juanne Seu 81.
1. Màsala (1’08”)
Inoghe àteras boltas in passadu
nos amos dresta e dresta a pare istrintu,
veros amigos cun modu distintu,
ma poi ca non che so pius torradu
ch’in s’ismentigadolzu abbandonadu
m’aizis bois mi fia eo cunvintu.
Ma menzus isbagliadu chi mi sia
e bos rinnovo un’istrinta ‘e manu mia.
2. Seu (56”)
Senza cantare cantos annos fia
in custa ‘idda mancu mi nd’ammento,
ca in su lìbberu ‘e sa mente mia
totu cantas sas datas no assento.
De ch’esser torrad’oe mi cuntento
cun-d-unu campione in cumpagnia
po bos repiter cun sintzeridade
unu saludu a s’antzianidade.
3. Màsala (1’05”)
Silanos e Seui, duas dimoras
chi sun tra issas bastante lontanas,
mancari ambas sardas isolanas
sena ch’’essire da su mare foras,
ma cun istradas istrintas e metzanas
a ch’arrivire be-i cheret oras.
Po gai cantu in viaggiu si patit
si godit cando a inoghe s’imbatit.
4. Seu (56”)
Cara Seui, istada ses gentile
de mi fagher s’invitu a custa gara.
Tzertu non poto fagher cosa rara
ca non so in edade giovanile,
ma non ch’at lughe in custu cortile
e non bos poto ’ider mancu in cara,
ma mancari siemus a s’iscuru
suta gara e nos trabassat puru.
5. Màsala (1’02”)
Bellu est sa zente in cara a la sorrìere
però pro cussu non b’at de ti ofèndere,
tantu non ses bennìdu pro ti bìere
ca ses bennìdu a ti fagher intèndere
cando t’intenden ja t’an a cumprèndere
e si cantas non tenes de iscrìere.
Non b’at bisonzu pro s’improvisada
subra su palcu si lughe non b’ada.
6. Seu (56”)
Deo sigo a cantare sorridente
pro chi sia antzianu e so derrutu.
Como non so che primu limbi-acutu
e mesu annebbiada s’est sa mente.
Per’a non bider in facia sa zente
custu cortile mi paret in lutu
e ti torro a repiter puntuale
ch’a mie paret unu funerale.
7. Màsala (58”)
Ma calchi cosa dae mente si ‘oghet
ca b’est sa volontade e-i su briu.
Como chi semus in pienu istiu
ja bastat, Seu, su caldu chi noghet
ca ’essit sole e-i s’ou coghet,
de suore si versat unu riu.
Menzus chi si risparmiet energia
ca faghet palte de s’economia.
8. Seu (59”)
Deo che so vivende in sa bassura
chi su fogu a de die dat s’assaltu
ma inoghe ca semus trop’in altu
che so pro mi leare sa friscura.
Ma abbisu s’impiantu si est gualtu
ch’in su cortile non ch’est sa lugura.
Sos chi sunu presentes medas sunu
m’a mie paret non che nd’at mancunu.
9. Màsala (59”)
Seui ‘e custos montes est sa dea
proite collocada est-in s’altura.
Como chi ses inoghe ti recrea
e podes respirare aria pura:
non benzas a ti leare sa friscura
e solu po iscaldire sa cadrea
ca in Seui, si no, non si disvagan
e si non faghes su cantu non ti pagan.
10. Seu (58”)
Eo m’ispanto ‘e sa lughe oscurosa
ca non la ‘ido sa zente de fronte.
Ja l’isco ch’est in altu s’orizonte
e curret puru un’ària famosa:
ischis, Màriu, eo fat’una cosa
e che leo a Seui a Tzaramonte,
ue b’at lughes de continu motu
e gai in facia nos bidimus totu.
11. Màsala (51”)
Non piangas s’in cara non ti mirat
istanote su populu festante,
antzis sa gara non si che la girat
bastu chi fetas su tantu bastante.
Però s’iscuru est pius riposante
e-a improvisare nos ispirat
e-d-est menzus de lughe a non che nd’àere
pruite a boltas ti podes distràere.
12. Seu (58”)
A essere a s’iscuru dat istragu
ch’a mie paret ch’est fina indetzente.
Ma so ‘ennìdu a lis dare ‘isvagu
pro chi sia antzianu e decadente.
Marieddu, si como fato pagu,
mi peldonat dognunu sorridente
ca so acantu a dare sos adios
ca passados che sun sos annos mios.
13. Màsala (58”)
Ma sa piata est bastante piena
de betzos, de giovànos e piseddos.
Sos Farinas, Testones e Cubeddos
chi la tenian bundante sa vena
cantaian a lughe de isteddos
e de luna o cun calchi centilena.
Fit a su tempus su palcu a s’iscuru
comente istanote e pius puru.
14. Seu (1’01”)
Deo so chimbant-annos e piusu
e fin’a los contare sunu mannos.
Ma s’edade unid’a sos afannos
m’ana postu ja mesu fora d’usu:
como ja s’intelletu apo confusu
cun sa ‘oghe chi faghet fina dannos.
E si sa ‘oghe e mente no intonat
penso chi custa zente mi peldonat.
15. Màsala (56”)
A peldonare at esser-opoltunu
ma cumissu non s’at mancu reatu.
De bonu sensu sos saldos ja sunu
e nos iscultan dae fatu in fatu
ca eo puru da su chimbant’unu
so gira-gira che-i su sedatu.
Ma non mi ch’’esso da sos palcos fora
prite b’at giros de fagher ancora.
16. Seu (1’01”)
Si giras che sedatu o che chiliru
ca Marieddu, ses poeta intreu,
ma ‘eo puru apo dadu recreu
ca in s’ìsola nostra so in giru.
Ma devo narrer chi a su tempus meu
mi paret ora ‘e bater su retiru
e de l’abbandonare cust’impresa
pro mi godìre in paghe sa ‘etzesa.
17. Màsala (54”)
Cand’a fiancu meu ti collocas
in su palcu, Juanne, ti recreas,
ca non nde deves imbolare rocas:
inue sunu ja las lassas reas.
E non las segas, làssalas intreas,
da mannas non las torras a picocas.
Tantu bastat sa bona volontade
finas cando b’at paga abbilidade.
18. Seu (1’00”)
Sa volontade a s’edade mia
creo chi siat fina prosperosa.
Però non b’est pius sa fantasia
de fronte a una folla numerosa.
Ma si fia toradu su chi fia
ja la podia narrer calchi cosa:
como juto su cùcuru incanidu
e sas provistas mias an finidu.
19. Màsala (57”)
Ube s’agatat dognunu s’imbarat:
torrare in segus ispera non b’ada.
Muzere mia, sa malefadada,
a da chi so in domo non bi parat.
Deo non dromo e issa est ischidada:
“Tue ses unu dimóniu”, mi narat,
ca in su letu so sempre nervosu
e su palcu mi servit de riposu.
20. Seu (59”)
L’isco: muzere tua, sa mischina,
non podet reposare, cudd’iscura.
Deo tenzo in orija sa muina
e-d-est sempre una mùsica segura:
a torrare su ‘etzu in gioventura
non s’agatat peruna meighina.
Acuso in dogni logu sos dolores
ma non mi faghen nudda sos dutores.
21. Màsala (58”)
No est a imbetzare una dilgrascia
cun paga foltza e cun sos pilos canos.
Per’a pius de otanta ‘eranos
s’unica meighina est sa cascia
e-i su postu in sa terra bascia
cand’unu in bator lu lean in manos:
unu pagu ‘e crisantemos e de chera
ma non potat sucèdere istasera.
22. Seu (57”)
Deo so sanu, gràtzias a Deu,
e mancu s’intelletu est a s’iscuru.
Sento solu ‘e sos annos calchi neu
ca est cussu su male pius duru:
a da ch’arrivis a su tempus meu
creo chi ti lamentes tue puru.
E repitis sa propria cantone:
“Juanne Seu teniat rejone”.
23. Màsala (59”)
Unu poeta sa zente l’istimat
ca finas issa si cantat s’ispassat.
Si s’ispassat delusa non la lassat
si sustanzia b’at a da chi rimat.
E-i su tempus ja ‘enit e passat
chi mancu sos dimónios lu frimat.
Gai, Juanne, su tempus afrontes
ma menzus chi sos annos non los contes.
24. Seu (59”)
Sa vida nostra at un-itineràriu
ma ‘enit cando est s’ora a finimentu.
Deo puru a sa morte so contràriu
e chelzo chi non benzat su momentu
però deo a tie, caru Màriu,
t’augùro chi cantes fin’a chentu.
E deo a intender su tou cantu
ja mi ndi ‘enzo dae campusantu.
25. Màsala (53”)
Cun sa nostra poética favella
cantamos in su palcu a s’improvisu.
Ancora non nos mancat su sorrisu,
dae mesu sa morte che cancella.
E si morimos at a esser bella
chi tocat de cantare in paradisu:
siat a note o siat a die
finit inoghe e comintzat inie.
26. Seu (1’00”)
Ma sos improvisados isolanos
Mario, sun andende terra-terra.
Sos gióvanos an postu in cuntierra
e semus pane pro sos antzianos:
como nde ‘atin sos americanos
e cantantes de Frantza e Inghilterra.
Totu sos ch’andan onore a lis rèndere
tzocan sas manos chentza los cumprèndere.
27. Màsala (59”)
Cussa puru ‘essida ti est pretzisa
chi che nd’’enit da terra furistera.
Però a Deu non li naro: mi avisa
si sa molte si ‘etat dae s’aera,
antzis prego chi ‘enzat improvisa
che-i sos versos chi canto ogni sera
chi s’ùnicu disturbu ‘e sa famiglia
est a leare s’ùltima mobbiglia.
28. Seu (59”)
Ajò, sa morte isméntigala abberu
ca, Marieddu, in impicios ti pones.
ma eo torro a-i cuddas cantones
ch’in s’arrejonamentu so sintzeru:
a unu cantadore istranieru
l’ana dadu dughentos milliones
e-a nois sos sardos nos traighen:
sos soddos chi nos dana malaighen.
29. Màsala (1’00”)
Sos miliones cun sos miliardos
non sun ranos ch’ispinghen sas formigas.
Inoghe semus in mesu ‘e sardos:
pro una festa bi cheret fadigas,
ma custos a s’ìsula riguardos
usan, apretzan sas cosas antigas.
E penso chi non s’agatet menzus proa
che fagher a unu santu cheja noa.
30. Seu (1’03”)
L’isco ch’est bellu dogn’usu isolanu
e cheret atzetadu cun bravura.
Ma est passadu su tempus lontanu
proite est cambiende ogni coltura.
Però finas sa sarda gioventura
como faeddat in italianu
proite àteras limbas an-in coro
e ismentigadu si an sa limba insoro.
31. Màsala (53”)
S’esórdiu ch’’ogamus dae manu
forsis est ora chi siat suspesu.
Ma malas issonadas ap’intesu
e deo so de orijas fina sanu:
su ‘inari ch’aian l’an-ispesu
pro li fagher sa domo a Bustianu.
Zente chi pro su santu li at credéntzia
e nois tocat de tenner passéntzia.
32. Seu (1’00”)
Finit sa prima parte, fea o bella,
però la terminamus a s’antiga.
Sa gioventura ‘e Seui novella
ja est de collocare in prima riga
prite an’ispesu tempus e fadiga
pro fagher a Bucianu una capella.
Sos giovanotos pro su chi an detzisu
chi los cumpenset in su paradisu.