No at  a esser lestru che a Renzi in Roma aparitzende sa lista de sos ministros, belle e congruida innanti de su tempus promissu, ma Pìgliaru puru non devet istentare seberende sos dóighi assessores suos. “Los cherzo de bona cunduta e cumpetentes”, at nadu, ma como est a bìdere si sas assiones an a esser parentes de sas peràulas ispesas.

 

Dae sos nùmenes chi sun bessidos a campu in custas dies non diat pàrrere: zente noa bi nd’at pagu o nudda, e Deus nos bardet dae sas cumpeténtzias de ómines e féminas chi amus connotu in custos ùltimos deghe annos in assessorados diferentes, ma (nos bardet Deu) finas dae àteros pessonazos brigajolos chi non sun istados assessores ma an cumbinadu bisestros de cada zenia: bastat a bìdere sos dannos cumìtidos a manu manca e a manu dresta (ca bi nd’at chi non faghen diferéntzia e sun avesos a su jambu).

 

Si nd’ammentet, Presidente Pìgliaru: a cojuare bi cheret recatu e non bi cheret sa melalidone.