S’atobiu fut po in cuatru e mesu de pusti prangiu, Pepi e Totoreddu iant giai decidiu, duas oras a innantis, de bolliri andai a su cinema. S’atru scioberu fut cussu de sa missa de is seti de merì, ma Pepi no ddue at insistiu meda candu Totoreddu dd’iat nau ca non ddue boliat ponni pei. Comenti est setziu in machina Totoreddu, fatu centu metrus, mudat inderetura bidea: “Bogliu andai a biri sa tumba de nannai, ce da feus a andai e torrai in d’una pariga de oras?”. Pepi abarrat spantau, sa gana fut paga, a pustis de una dì de trabagliu cun su computer e is ogus stracus meda. Ma su prus chi ddu at lassau chena fueddus est sa pregunta. Ci ponit aberu pagu a ddi nai ca giai: “Andat beni, finas chi est una dì de calori ce dda podeus fairi. Ma ses seguru? T’avertu ca candu torraus as essi prus stracu de babbu e cras tenis una dì de scola chi non brullat”. Totoreddu ddu castiat e cun cussu errisigeddu abistu dd’arrespundit chena timoria: “Est de tempus meda chi tengiu custu disigliu e tui mi ddu as impromintiu, non ti ddu arregodas o ses prus beciu de cussu chi paris?”. Sa losa no est a dus girus de orroda, s’agatat in centru Sardigna, in Barcaollas, ma Pepi non timit a is chilometrus de fairi, donat prus crobba a is emotzionis chi su pipiu possat connosciri. S’ingollint duas ampuddas de abba e movint. Fut de tempus meda chi Pepi e Totoreddu non faiant cussa strada e a dogna logu chi si biat de sa machina a Totoreddu ddi beniat a conca un’arregodu. “Ti dd’arregodas candu cumentzaia giai de a innantis de partiri candu non ddi tenia mai gana e t’obrigaia a ti frimai in su tzilleri po bufai e mi pasai? As a biri ca custa borta non mi chesciu mancu po nudda!”, ddi torrat Totoreddu totu pigau. Sa longaria de sa strada est fata prus de citius chi de fueddadas: forsis in conca de Pepi e Totoreddu is pensamentus funt meda de prus de sa cosa chi teniant de si nai Dognunu est pensendu a manera sua. A Pepi ddi torrat a conca sa prima borta chi at portau Totoreddu a bidda de sa nannai: fut una noti frida de su mesi de gennargiu e su nì calaiat de su celu comenti is coriandulus sa di de Carrasecare. Si ddu contat: “Totoreddu, tui comenti de sempiri, fus prangendu e de su celu nieddu che sa pigi calaiat su nì. A nai sa beridadi babbu fut finas timendu ca non ddi pragit meda a guidai cun sa strada infusta, ma giai fustis erribaus sanus e sarvus”. Totoreddu est in pensamentu, a Pepi ddi iat a pragiri totu cussu chi dd’est girendu a intru de su ciorbeddu, provat a si ddu pensai, ma non si ddu pregontat ca non ddu bolit ponni in dificultadi: chi si ddu scoviai beni, nde chi no andat beni aici puru. Su mericeddu est caglienti ma comenti si bessit sempiri prus a susu s’aria si fait intendiri prus frisca e cambiat sa calidadi de is matas: de s’arridelu si passat a is orrolis e de su lioni a is iligis. In d’un’ora de caminu parit de passai de unu Continenti a s’atru. Est ancora lugi manna candu erribant a Barcalloas e Totoreddu fut giai a caschigus: “Stracu ses Totorè?”, ddi pregontat Pepi. “Eja unu pagu giai m’at stracau su ‘iagi, ma non timas ca non mi dromu a sa torrada”. Pepi e Totoreddu ingiriant sa bidda e tocant inderetura a campusantu. Est ancora obertu e dogna passu de Pepi est grai comenti unu passu de elefanti, Totoreddu ddi stringit sa manu, non si ndi tirat sa mascheredda de faci mancu chi funt a sa sola. Est fatu aici: semiri capededdu e mascheredda! Imbuncant, scint aunia tocai e, cust’orta a passu lestru, erribant indenanti de sa tumba de sa nannai. Pepi castiat a su celu, po non prangiri, Totoreddu abarrat prus a palas, cuasi timendu de s’acostiai. Feti candu a su babbu nde ddi calant is primas lambrigas, Totoreddu si disisperat e s’ingenugat po carignai sa fotografia de sa nannai. Prangit, prangit meda e si stringit a su babbu, comenti chi ddue bogliat intrai a intru. Ddu at atra genti in campusantu chi castiant custu pipieddu e s’acostiant, ma Totoreddu bolit feti su babbu totu po sei e non ddu lassat. Pepi fait de totu po cicai de ddu fairi apagiai, ddu carignat, nde ddi tirat is uglieras po ddi sciutai is ogus e si ndi bessint imbrassaus: unu cun is ogus a celu e s’atru cun duas manus in is errigus de su babbu. Citius, chena sulai, ma a sa strinta.

Torrant a setziri in machina e Totoreddu, a pustis una pariga de metrus ddi pregontat: “Beru ca nannai nosi castiat sempiri e cicat de nosi bolli beni de aunia est comenti faiat candu s’agataiat?”. Pepi non scit cali fueddus umperai e ddi narat feti: “Nannai tua est a intru dde su corigeddu tuu, non ti arriolis ca dogna passu chi as a betai, in sa vida, dd’as a tenni a su costau!”.

Ma in Barcalloas Totoreddu non si nd’est scaresciu ca si ddue agatant is pitzetas prus bonas chi apat papau: “Ma imoi ca seus innoi poita non si ddas pigaus duas a cadunu e andendu andendu nosi dd’as papaus. Arregodadì de pigai abba puru, poita bogliu lompiri a domu a intru de is otu”. A is seti e 59 minutus Totoreddu est lompiu: papau e bufau!

 

 

27 de arbili de su 2022

 

 

Màuru Mura

 

 

“Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna – IMPRENTAS 2021-2022 LR 22/2018, art. 22”

 

 

Foto: https://www.google.com/search?q=disegni%20bambini%20in%20cimitero&tbm=isch&tbs=isz:l&hl=it&sa=X&ved=0CAIQpwVqFwoTCNC-9p6utPcCFQAAAAAdAAAAABAJ&biw=1903&bih=872#imgrc=HmLTs_enzKD31M