Fut unu merì fridu de Mes’’e idas. Ancora no ddu sciriu ma de sa dì po mimi cumentzàt una vida noa. Comenti no arregordai, cun prexeri manu e torrendiddi gràtzias po sempri, a Fernandu Pilia, unu de cussus chi a-i custa vida noa m’at batiau? Sa dì movia is primus passus in su mori de sa Poesia: ia partecipau a su cuncursu literàriu Santa Barbara de Silius e Fernandu fut in giuria impari a Pàulu Pillonca e Rita Casula.
M’arregordu prus de totu su sorrisu sû amistantziosu, su cillu chi s’arcada e pariat ca ddi donàt un’ària de severidadi. E invecis a ddu connòsciri beni fut un’ària de bonesa e alligria. Sa dì m’acumpangiàt babbu miu, ómini de sartu e siguramenti no abituau a adóbius literàrius ma, m’arregordu comenti Fernandu, ponendiddu in chistioni a pitzus de pasturas e annadas, brabeis e bestiàmini, dd’iat fatu intèndiri in domu sua. E apustis, tzerriendiddu po si fàiri una fotografia, “Bengiat Ziu Antoni, bengiat a innoi ca si tiraus una fotografia. Unu pastori e unu cumbatenti che a fustei est un’onori a ddu tènniri a su costau, e imoi… babbu de poetessa puru!” Babbu miu no capìat in pannus e… mancu deu. Mi pariat stranu chi una persona de cultura, comente e a Issu, essat pótziu èssiri aici deretu e naturali.
Mi praxit a arregordai própriu custu de Fernandu: su modu chi teniat de comunicai cun s’àteru, scerendu una manèra di adóbiu chi no essat postu mai s’àteru in peruna dificultadi, ma chi, invecis, dd’essat permìtiu de si pòdiri esprìmiri in su chi sciriat e de s’intèndiri paris in s’arrexonamentu. Mai dd’apu biu donendusì àrias, fendu pesai sa cultura, su sciri chi teniat, antzis totu custu si dd’aporriat comente e chi fessat una tassa di àcua.
E is contus chi, andendu in su tempus, dd’apu inténdiu contai si poniant de ’entina bona e si fiant scarèsciri medas bortas is axius de sa vida. Cantus errisus Fernandu s’at arregallau e cantu cosas s’at fatu pentzai, apustis, a pitzus de cussus arregallus chi si fiat e chi anti lassau sinnu fitianu in is chi dd’anti connotu.
E chi est berus ca unu sorrisu no impóborat a chini ddu donat ma erricat meda a chini dd’arricit, deu pentzu chi medas de nosu si siant arricaus cun cussus chi, a bonu coru, Fernandu s’at arregallau.
