22At isetadu pius de vint’annos custu mamentu. Como est arrivada s’ora de onorare su santu e de ischitire una promissa. Juanne Mula, camionista, barantaduos annos lòmpidos su 9 de Làmpadas, est sa Pandela Prima de s’Àrdia ’e ocannu. A costazu at a ténnere a Marco Mongili, oberaju, e a Costantzo Salaris, pastore. Frantziscu Marongiu, Roberto Mongili e Juanne Pes an a fagher de iscortas.

 

Juanne est unu de sos cadderis pius espertos de sa cursa sedilesa. In su 1999 at fatu de tertza pandela in s’Àrdia de Tore Porcu. Como est arrivada s’ora sua. At a esser issu su 6 e su 7 de Trìulas a rapresentare su Santu e sa ’idda in s’ammentu de sa batàglia bìnchida dae Costantinu Imperadore in su 312 contras a Masséntziu.

 

– Jua’, s’ora tua est arrivada. Ite tenes in coro?

 

Apo isetadu comente faghen totucantos. Mì so iscritu a su registru de s’Àrdia in su mese de Austu de su 1982. Tenia batòrdigh’annos. Umpare a s’amigu Giampietro Carta, semus andados a domo de su retore, Don Salvadore Iscanu, pro li dimandare de nos pònnere in lista.

 

A batòrdigh’annos s’iscritzione in su registru. E sa prima ’ia chi ses andadu a currer s’Àrdia cantos annos tenias?

 

Deghessete. Babbu e mama non cherian. Ma a sa fine m’an lassadu andare. Ischian chi sa passione fut tropu manna e non mi podian traténnere.

 

Ite cheret narrer a fagher de Prima Pandela pro unu sedilesu?

 

Pro unu sedilesu chi andat a caddu est su màssimu. No b’at àtera cosa pius manna.

 

Tue as seberadu duos amigos pro segunda e tertza pandela. Duos pitzinnos chi sun a sa prima esperiéntzia de pandeleddas.

 

Marco e Costantzo sun duos amigos corales. Apo semper disizadu de fagher s’Àrdia umpare a issos. M’auguro chi sas cosas si ponzan comente las penso deo.

 

Coment’e caddu as seberadu a Avòrio, chi tenet un’esperiéntzia manna in s’Àrdia, unu caddu seguru chi non traighet mai?

 

Est beru. Est unu caddu seguru, ma s’Àrdia, ja l’ischis, no si podet narrer chi est fata finas a cando est finida. Finas a s’ùrtimu mamentu bi podet aer sorpresas. Tzertu a ténnere a Avòrio est unu vantaggiu. Custu est unu caddu de naturale ’onu, masedu, chi si lassat guvernare.

 

In s’Àrdia, naran sos betzos, tocat a andare cun seriedade, chena machines, ca sos perìgulos sun mannos. Tue comente la pensas? 

 

Tocat a si preparare. S’Àrdia no est solu a andare a cùrrere. No est a setzire e a pùnghere. Bi sun àteras cosas chi cheren medidas e contivizadas a primore.

 

– A ite pensat una Prima Pandela?

 

S’Àrdia est prima de totu una festa religiosa. Cando si andat si andat po devotzione. Est unu dovere. S’ischitit una o pius promissas. Nois cadderis sedilesos andamus cun su coro. Totu sas àteras cosas sun in segundu pianu.

 

– Ocannu pro te b’est una rejone in pius pro fagher s’Àrdia?

 

Tzertu. Ocannu passadu apo tentu un’incidente in su tribagliu, m’apo segadu un’anca, ma pensande a comente est sutzessu podimus narrer chi est andada bene. Custa cosa m’at dadu pius fortza de fagher su chi so faghinde como, ca sa chi apo tentu est una gràtzia. M’auguro chi su ses e su sete de Triulas andet totu bene e chi Santu ’Antinu nos azuet comente nos at azuadu finas a-i como.

 

B’at a esser unu mamentu pro pensare a su chi est capitadu ocannu passadu e pro ammentare a Roberto Pisano, mortu currinde s’Àrdia prima de intrare in su portale?

 

Cun Roberto fimis amigos e compares. Bi penso semper, ma penso finas  chi sa vida de totucantos tenet unu cursu, non la podimus cambiare. Ognunu tenet su destinu sou. Tzertu, Roberto non cheriat a la finire gai. Sa mezus manera de l’ammentare est a fàgher un’Àrdia bella ocannu.

 

Ite t’auguras?

 

Chi non càpitet nudda e chi siat una bella festa. Chi sos sedilesos una ’orta ischitida sa promissa torren a domo alligros e imbreagos.