Sassari 1983 Foto 2

Decimoputzu 1989

 

 

 

 

 

 

 

 

Custa gara -o gala, comente preferiat de nàrrere tiu Antoni Piredda- in Ilbono sos cumpetentes la jighen semper a bàntidu: si faghet gasi cun sas proas de mezus lugura in su campu de sa poesia cantada. De fronte in cussu seranu de istiu s’agatein -cun trint’annos de diferéntzia- su pius antzianu e su pius gióvanu de sos cantadores de professione: tiu Antoni teniat 76 annos, Marieddu 46. Custos duos poetas s’istimaian e si tenian in cunsideru mannu s’unu cun s’àteru. Su resultadu sezis in gradu de lu cumproare bois etotu a galania in sas 70 otavas de custu tema.     

 

 

1. Màsala (57”)

Si semus unu e àteru poeta

a su dovere apemus costàntzia

comente sempre l’amos a usàntzia

finas a fagher s’òpera cumpleta.

Sa prima palte ch’an dadu est discreta

chi paret unu tema de importàntzia:

duncas no apo sorteggiadu male

dadu chi m’est tocadu s’animale.

 

 

2. Piredda (59”)

S’amus sos sacrefìtzios a pala

in custa gala traditzionale

su cale ’e su programma ’e ogni gala

su tema at una parte printzipale:

s’a tie t’est tocadu s’animale

non lu creo chi siat palte mala.

Deo devo pensare a fine a fine

ca m’est tocadu a cantare s’omìne.

 

 

 3. Màsala (43”)

Nois amos su tema annuntziadu

de fronte a unu pópulu gentile.

Sos cumponentes de su cumitadu

pro chi sun in s’edade giovanile

non dan una palte a s’àtera simìle

a lu ’ies chi an indovinadu

de dare duas paltes diferentes:

mi paren a s’altesa e cumpetentes.

 

 

4. Piredda (52”)

Cando non s’arrejonat a s’iscuru

si podet dare sodisfatzione:

si s’arrejonat cun pretzisione,

mi’, dogni passu at a esser seguru

ca so un’animale deo puru

ma però tenzo s’usu ’e sa rejone.

Est custu s’argumentu chi an inclusu

e balet calchi cosa de piusu.

 

 

5. Màsala (44”)

Tue improvisas e faghes su versu

ca t’at dadu su donu sa natura

ma s’animale e dogni criadura

s’istintu chi possedit est diversu.

Ma damos un’ojada a s’universu

a sa terra, a su mare e a s’altura:

ispàtziu in su mundu cantu ch’ada,

dogni zona ’e animales populada.

 

 

6. Piredda (52”)

Dae su giustu non si podet fùere,

est veridade su chi mi asa nadu.

Deus pensende s’ómine a costrùere

nàrami it’est ch’at perfetzionadu?

Su corpus fatu at dae su piùere

da poi l’at un’ànima incarnadu.

Da chi cuss’ànima li at dadu in donu

de su criadu l’at fatu padronu.

 

 

 

7. Màsala (42”)

A narrer tzeltas cosas non ti arrisches

si no, Antoni, in fallu rues tue.

Deus ch’at postu in sas undas sos pisches

e totu sos alados in sa nue,

sos rétiles in terra pro chi l’isches

cand’ancora non fis criadu tue.

Ca a tie a s’ùltim’ora ti at criadu,

agiummai si nde fit ismentigadu.

 

 

 

8. Piredda (47”)

Non ti naro chi apas isbagliadu

ma dogni umanu podet isbagliare.

Ammenta Deus solu chi at criadu,

s’ómine devet totu amministrare

ca Deu los at postos in su mare,

e deo nde los bato a su mercadu.

E nde podet godire ogni cungrega

cunfetzionados in dogni butega.

 

 

 

9. Màsala (44”)

Tando si ses omìne non ti atristas,

càntati cussa palte cun recreu.

Ma, ammentatinde, sos naturalistas

chi che tenimos in su mundu intreu

si los cumprendes e atentu istas

non naran totu chi t’at criadu Deu

ca si dipendes da unu gorilla

ja non t’at fatu Deus cun s’argilla.

 

 

 

10. Piredda (50”)

Su ch’as cantadu est totucantu bellu,

Piredda non ti addossat una neghe.

Como leamos su primu livellu,

fin duos frades, non nde contas deghe:

Cainu domat su primu ’itellu,

Abele multu at sa prima ailveghe.

Dae s’omìne de s’edade antiga

s’est connotu su late e-i s’ispiga.

 

 

 

11. Màsala (41”)

De cando su criadu fit novellu

cantas cosas mi faghes a ischire.

S’animale at pensadu a ti nutrire

ca non ch’aias nudd’àteru ’e bellu:

dae sas peddes t’as fatu su ’istire

si ponimos in ballu su camellu.

Fàgheli da lontanu unu saludu

si comente non t’at lassadu nudu.

 

 

12. Piredda (47”)

Noè nach’est su primu tzitadinu

chi trabagliadu at in sa terra crua.

A da chi at risvegliadu su terrinu

ponet sa ’ide e-i sa ’inza est sua:

dae sa ’ide nde ’oddit sa ua,

dae sa ua nd’at fatu su ’inu.

E da issu su ’inu amus connotu

chi cando est bonu piaghet a totu.

 

 

13. Màsala (41”)

Noè fit intro s’arca e no a pê,

da poi s’iscadenat calchi lampu.

Una columba est bistada, crê,

chi dae s’alca est bessida a campu:

de olia nde ’oddit unu rampu

e che lu leat a s’arca ’e Noè.

Da sa columba Noè at ischidu

cando fit su dilùviu finidu.

 

 

14. Piredda (52”)

Noè fit unu grande patriarca

ch’in s’universu at sa fama distesa

e non teniat vapore ne barca

ne perunos arneses de difesa:

a s’ora costruidu si at un’arca,

cussa subra sas undas s’est mantesa.

Est un’òpera bella invidiàbbile

a ti fagher un’arca galleggiàbbile.

 

 

15. Màsala (41”)

Ma comente cantende ses simpàticu

devias esser finas cumprensivu.

Sighimos in s’omìne primitivu,

ammentatinde, fit mesu selvàticu:

mancari intelligente, pagu ativu

e in totu sas altes non fit pràticu.

Chena ’e mezos de peruna ratza

viviat solu de pisca e de catza.

 

 

16. Piredda (48”)

No arrejones de cussa manera,

s’ómine at sentimentu esorbitante.

Fintzas cand’est contrària s’aera

po tutelare s’umanu abbitante

at po s’ierru sa ’este pesante

e po s’istiu sa ’este lezera.

Tue, animale, fàghemi a ischire:

nara cando ti jambas su ’estire.

 

 

17. Màsala (44”)

S’otada tua est bella e pulida

e custu non ti palzat un’insultu.

Primu m’as nadu ch’as tusu e as multu,

as fatu cussu e non l’as faddida:

dae cando ogni contza est fallida

e custu non ti palzat unu fultu

ismentigadu ’e sa pedde ti sese

e botas bonas non giughes in pêse.

 

 

18. Piredda (50”)

Eande si Piredda t’interrogat

si rispondes a sa domanda mia.

Cust’animale chi brincat e giogat

lu ’ato de sa fine a s’agonia:

a s’animale sa pedde nde ’ogat

e che la mandat a sa contzeria

prite su bonu sensu mi consizat

e de ogni manera l’utilizat.

 

 

 19. Màsala (39”)

A s’animale non li nelzas mudu

ca issu puru faghet calchi proa.

Sàtana non ti palzat cosa noa

da chi lu miras bene a oju nudu:

incòrporat su oe e-d-est corrudu

e non li podet mancare sa coa.

A da chi non t’est frade e non t’est fizu

no at a tie perunu assimizu.

 

 

20. Piredda (53”)

Sàtana at unu péssimu ritratu,

no at che deo una fisonomia.

Ma amméntati ’e sa Vérgine Maria

si s’Ispìritu Santu at a contatu:

est s’Ispìritu santu su Messia

po lu connoscher ómine si at fatu

………de sa propria abbitùdine

però l’at dadu sa similitùdine.

 

 

21. Màsala (39”)

Caru Piredda, mi faghet ispantu,

mi’ chi deo la penso diferente.

Lucìferu incorporat su serpente

e-d-est un’animale ateretantu

e sa columba s’Ispìridu Santu

biancu che-i su nie e innotzente.

Su paradisu lesséndeche a palas

est abbasciada a terra cun sas alas.

 

 

22. Piredda (50”)

Piredda ja iscultat e si cagliat

e rispondet cand’est interessante.

B’at calch’artista, sonende trabagliat,

una sonada impressionante:

da ch’intendet su flàutu sonante

su serpente s’incantat e si abbagliat.

Est de s’ómine méritu mazore

s’at fatu su serpente balladore.

 

 

23. Màsala (40”)

Lass’istare, Piredda, su chi anzenu

est e su tou isfruta s’est maduru

ca su serpente ischimos de siguru

chi at in-d-una dente su velenu:

intendet sonu, iscultat in pienu,

si pesat a ballare a duru-duru.

Ma lassa ca est su meu su serpente,

chi tue as s’omìne apas in mente.

 

 

24. Piredda (50”)

S’a tie non ti paret importante

si ti fato ballare s’animale

ca connosco s’istintu naturale

prite s’omìne est de pius birbante.

Si sonat una banda musicale

bides ballende finas s’elefante

e a ballare una béstia pesosa,

Màsela, non ti palfat paga cosa.

 

 

25. Màsala (40”)

Tue canta s’umana criadura

da chi t’an dadu una parte ’e valore.

Osselva bene: s’abe pro natura

bolat dae fiore in fiore:

da su netare nd’’ogat su sabore,

che ponet in su mele sa dulcura.

Poi tue ti faghes mere nou

e t’apróprias de su mele sou.

 

 

26. Piredda (51”)

Niunu ti lu negat su valore

da ch’arrejonas de bona manera.

S’abe ch’at fantasia passizera

passat da unu a s’àteru fiore

però s’ómine at un’ismeladore

chi da su mele nde faghet sa chera.

e po càmeras de letu e po carrelas

resessit a ti fagher sas candelas.

 

 

27. Màsala (41”)

Non paret mancu mala sa figura

poite ses poeta preparadu.

Però su mele anzenu ti as leadu

mancari s’abe non siat madura:

ti podet finas dare una puntura

e su velenu t’at inietadu.

Pro chi minore siat non la distrues

ca si ti ponet fatu ti che fues.

 

 

28. Piredda (39”)

Custas cosas non nelzas in piata

da chi non tenes sa proa segura

e non lu ponzas s’ómine in cumbata

da chi ti nd’est tirende sa doltzura

e s’a s’ómine dat una puntura,

mi’, tando a s’abe nde calat sa mata.

E torracontu non tenes igue

si po pungher a mie moris tue.

 

 

29. Màsala (41”)

Cando cun issa ti pones in rissa

a mie paret ch’as su coro ingratu

e cuss’otada non t’’enit permissa

dae totu su pópulu cumpatu

ca s’abe prima nudda non ti at fatu,

tue nde leas su chi faghet issa.

Cant’est minore e la dispiaghes,

nemmancu sa ’irgonza ti nde faghes.

 

 

30. Piredda (41”)

Ello, ti cretes chi a s’abe m’inchino,

non so ’e sa matessi familìa.

A ue ch’est su mele mi avicino

e che lu juto totu a domo mia:

su mele chi nde ’ogo lu rafino

poi lu ’enden in sa farmacia.

Disfoltunada jamare ti podes,

tue lu faghes e non ti nde godes.

 

 

31. Màsala (39”)

Como chi as s’omìne nde aprofita,

gai onore t’as a fagher celtu.

Però Antoni Abate s’eremita

sa via ’e sa miséria at isceltu

ca de s’Egitu in mesu su deseltu

vivet in-d-una gruta bascia e frita.

Però b’andat su colvu dogni die

po li che jugher su pane a inie.

 

 

32. Piredda (48”)

Non mi rispondas unu pagu addane,

pensa de regulare ogni faeddu.

Antoni at a postu su chelveddu

e po cumpagnu non b’at unu cane

e fintzamenta su colvu nieddu

a un’omìne che jughet su pane.

Como m’as dadu sa proa mazore

chi su colvu ’e s’omìne est selvidore.

 

 

33. Màsala (

De s’animale a sa palte che passas:

si sighis gai non tenes rejone

………………ja est abberu

…………………………..

……………………………

…………………………..

……………………………

……………………………

 

 

34. Piredda (

…………………………….

…………………………….

…………….bonu sentimentu

comente animale intelligente.

s’aias tentu mezus fundamentu

e ja ti fisi fatu indipendente

e como ’e fronte a s’ómine massissu

ses obbligadu a esser sutamissu.

 

 

 35. Màsala (39”)

Ischimos chi ses èssere mortale

ma ponzo s’animale in paragone.

Venétzia a emblema at su leone

e sa lupa s’Eterna Capitale:

duas tzitades in custa natzione

chi sun protetas da un’animale.

In ambas duas bi so deo incue,

non bi ses tue elevadu a sa nue.

 

 

36. Piredda (46”)

Tue osserva s’ómine perfetu,

cantu s’at costruidu narrer poto:

si su palatu si faghet cumpretu

càmeras bi nde tenet sete o oto:

bi at coghina e camera ’e letu,

soggiorno, sala ’e pranzu cun saloto.

Dognunu tenet sa camera sua:

como nara inue est sa domo tua.

 

 

37. Màsala (38”)

Non si faghet sa domo su matzone,

a lu chilcare in tana t’incamina.

Si faeddamos poi ’e sa femìna,

leat fiagu de pedde ’e visone

cando che puntat s’oju a sa vetrina

e cussa costat unu milione.

Sa pedde tua balet meda ’e mancu:

si la ’endes non balet unu francu.

 

 

38. Piredda (38”)

Non chilches ne matzone ne assile,

mi’, l’aeras lassada abbandonada

ca a su matzone, sa béstia vile,

su catzadore sa catza li dada:

sa matzonera e-i su fusile

o li ponet sa peta avelenada.

Ca su matzone est béstia metzana

li ponen fogu fina intro sa tana.

 

 

 39. Màsala (39”)

Sempre ti bido a fusile in manu:

dogni puzone lu ’ochis, s’iscuru.

Como su cucu l’an protetu puru,

si lu ’ochis lu pagas, no est vanu,

cuddu chi sas bellesas de beranu

annùntziat cantende in dogni muru.

E-i su puddu da su sou puddile

ti nd’ischidat a ora ’e manzanile.

 

 

40. Piredda (39”)

A besu meu chi mi faghes ciucu

chi no isco sa tua opennione

ca a isparare a ballas de saucu

non nde podes betare unu puzone

e abbizadu non ti ses: su cucu

cantat sempre sa própia cantone.

Bi at chi ’e l’intender si nd’isvilin,

sos puzones si unin e l’ispilin.

 

 

41. Màsala (38”)

Mi’ ch’est dogni animale unu consolu

pro ch’a tie non palzat de impoltu

ca s’ómine non lassat mai solu

ne a su mere faghet unu toltu.

Su cane su padronu sou moltu

de lu tentare tenet oriolu

e chie bi l’at moltu in cussa die

fit un’àteru omìne che a tie.

 

 

42. Piredda (39”)

A che pones a palte sa chimera

e lea sa rejone pius galana.

Finamenta a sos canes, cunsidera,

chi sos omìnes su lùmene dana:

b’at una cane chi jaman lezera

a s’àtera la jaman rufiana.

Lassende de s’omìne su costùmene,

mi’, no aian tentu mancu lùmene.

 

 

 43. Màsala (43”)

In su regnu ’e Netunu at abba e rena

e ricu ogni tesoro si est marinu.

Gai Giona si ponet in caminu

ma isbagliat de meda e no apena:

tentat de lu salvare una balena,

che l’ingullit, lu custodit in sinu.

Però a lu ’ochire no aprofitat:

prima lu salvat e nde lu bombitat.

 

 

44. Piredda (50”)

A ite m’as chilcadu sa balena,

cust’animale chi at tropu poténtzia?

Est siguru ’e peta chi est piena

e tenet in sas undas resisténtzia

però ca tenet paga isperiéntzia

boltas meda s’arenat in sa rena.

Poite tenet sentimentu ignotu

a sas boltas si ’ochit issa etotu.

 

 

45. Màsala (38”)

Canta cosa mi pones a muntone

ammiscende su bene cun su male!

Est sa balena puru un’animale

e si la ’ogo a campu apo rejone:

da s’ozu sou faghen su sabone,

dae sas dentes su meighinale.

Issa salvadu t’at in sas peleas

invece tue sa vida li leas.

 

 

46. Piredda (51”)

Sa polèmica vana lassa ’e sei,

pensa chi ’entu malu inoghe tirat

ca Piredda sa realtade mirat

cantu siat s’omìne pensabbei:

istadu est Galileo Galilei

su ch’at connotu chi sa terra girat.

E animale non bi nd’at unu ebbia

chi fetat palte de s’astronomia.

 

 

 47. Màsala (39”)

Non m’impoltat ne terra e ne istella

ne mare ube sas undas faghen ballu.

Chie peldet sa libbertade bella

ja richiedit unu papagallu:

in sa gabbia ’e filos de metallu

pro cumpagnu lu tenet in sa cella

ca sos omìnes l’ana cundennadu

e s’animale l’at acumpagnadu.

 

 

48. Piredda (46”)

Màriu, ja ses bonu unu poeta

ma ’oltas meda che rues in fallu.

A pones mente e cambias su ballu,

e da s’omìne sa sedda l’atzeta

ca fintzamenta unu papagallu

lu fato presoneri in sa casceta.

A piaghere meu mi lu leo

e tue bessis cando chelzo deo.

 

 

49. Màsala (38”)

Si cando chelzo ’essire non poto

bi ses tue chi as sa frusta in manu.

Però de purusàmbene Riboto

ch’’essiat in s’Istadu americanu:

lu passizian in aeroplanu,

baliat miliones pius de oto

bene domadu a briglia e a sedda

chi si baliat pius de Piredda.

 

 

50. Piredda (47”)

Non nde as fatu ne sete e ne oto

chi s’assimizet a s’èssere umanu

Deo ja nd’apo fatu, narrer poto,

chi arrejonan in italianu

e si cheres mirare unu reboto

bae e chilca a Torinu o a Milanu

chi arrejonat e contos congruet,

su chi sa mente umana sostituet.

 

 

51. Màsala (39”)

Ma cando ’ides puzones a nue

abbudronados in-d-una foresta

ti sun annuntziende sa tempesta

e s’oju a s’infinitu puntas tue.

Una tempesta no est una festa

e pone in mente a issos e ti fue:

ma no a passu lentu e ne addaju,

curres a domo che ascia ’e raju.

 

 

52. Piredda (46”)

Caru collega, ca ti tenzo istima,

làssalu su puzone in sa foresta

ca ti mandat s’omìne una intima

cun totu sos sentidos de sa testa

e si b’at in viaggiu una tempesta

nois l’ischimos unu mese prima.

Lu profetizan cun pretzisione,

non b’at bisonzu de unu puzone.

 

 

53. Màsala (36”)

Ma medas boltas ti ses isbagliadu,

ti lu cunfido deo in custa gara:

a boltas as previstu note rara

invece s’infinitu est annuadu.

Si su ’atu s’est samunadu in cara

e su ’oe at su pê iscutinadu

est seguru ch’arrivat temporale

ca non s’isbagliat mai s’animale.

 

 

54. Piredda (42”)

Su chi t’’enit in mente pensa e nara

ma totucantu mi paret in donu

ca de ’atos nd’apo sa proa jara

proite ’e ’atos puru so padronu:

boltas meda tocadu s’an sa cara

e at sighidu a fare tempus bonu.

E ca est de s’ischire a sa dejuna

est proa manna si nd’atzeltat una.

 

 

55. Màsala (39”)

Ma s’animale no est ispavardu

ne che s’omìne de mala idea.

Sos ch’an fatu sa gherra europea

almados de podere e de azardu

s’ispostaian peri sa trincea

ma caminende a passu ’e leopardu

ca mancari po finta sos soldados

si sun in animales trasformados.

 

 

56. Piredda (47”)

Para s’orija e-i sas laras serra

e arrejona cun sentidu sanu.

Che ses bessidu a un’àtera perra

dae sos animales a lontanu:

cando si devet fagher una gherra

prima si lu preparan su pianu.

e benin designados pius de duos,

non bi ponen sos animales tuos.

 

 

57. Màsala (36”)

Sa ’uca mia est semper abbelta

ca mai apo usadu sa fiaca.

Però non bistes goi tichi-taca

ca sa palte chi canto est cosa tzelta:

cantos bi nd’at, Piredda, ch’in busciaca

jughen continu una tilighelta?

Cussa est animaledda un’ateruna

e crêne chi lis batit sa foltuna.

 

 

58. Piredda (48”)

Si aias cantadu cosa tzelta,

Màriu, aia cambiadu iscola.

Beni acantu a mie e faghe felta,

Piredda non ti lassat a sa sola

e a su postu ’e una tilighelta

est mezus si bi pones sa pistola

chi s’unu calchi cosa at de pretèndere

mi’ ch’a su mancu ti podes difèndere.

 

 

59. Màsala (35”)

Deo so iscultende su chi naras

antzis mi pares bufona-bufona.

Cando un’alma in busciaca ti preparas

signu chi sa idea no est bona.

Poto narrer: “In domo l’abbandona

ca si no àter’omìne isparas”.

Ca como po interessos e dinari

ja bos sezis bochinde pari-pari.

 

 

60. Piredda (42”)

A che pones a palte su machine

e cun Piredda faeddas leale

ca chie tenet intellettu fine

non devet diventare criminale

e a su postu de isparare un’omìne

si podet isparare un’animale.

Puite ja nd’isparan dogni die

màssimu arrogantes che a tie.

 

 

61. Màsala (36”)

Maria a Gesu Cristu dae su sinu

at paltoridu che èssere terrenu.

Cando ’enit a subra ’e su terrinu

s’animale l’iscaldit cun s’alenu

prite non bastat un’’etu ’e fenu,

bi est sa mula e su ’oe vicinu.

Sos animales mios l’ana acoltu

e sos ómines tuos l’ana moltu.

 

 

62. Piredda (44”)

Si ti nd’ischidas tropu a ora talda

non podes diventare campione.

Inténdela sa poesia salda

ch’’essit da laras de una pessone:

como tenimos su termosifone

e b’amos finas sa tremata calda

e iscaldire nos podimos oe

sentza b’esser sa mula e-i su ’oe.

 

 

63. Màsala (38”)

Mi’ chi sa mia no est prepoténtzia

ca so istadu semper educadu.

Sos animales mios, t’apo nadu,

a Cristos fatu l’an bella acogliéntzia

poi po li salvare s’esisténtzia

chie l’at a s’Egitu traspoltadu?

Est su molente cun sas foltzas suas,

non che l’an postu subra ’e palas tuas.

 

 

64. Piredda (50”)

Ello, torradu be-i ses ancora

a negare su nóbbile merìtu?

Ammentatinde chi po un’escritu

da Israele che lu ’ogan a fora:

Santu Zuseppe cun Nostra Signora

su fizu che lu jughen a s’Egitu.

Antzis de su viaggiu in sa disputa

Sun sos omìnes chi l’an postu suta.

 

 

65. Màsala (41”)

Ma cantu ses astutu e ses profundu

chi non ti poden mancare cuncetos!

Amméntati de Erode iracundu

chi cheret fagher a mascios dispetos

ma che lu ’ogan in logos segretos,

che lu setzen a unu pei-tundu.

Santu Zuseppe fit tropu in betzesa

e comente a tie in debbilesa.

 

 

66. Piredda (59”)

Naras su primu e tocas su segundu,

mi’ cummetende chi ses un’abbusu.

Su Messia est bessidu a su mundu

e lu cheren protegger de piusu:

che lu setzin a unu pei-tundu,

subra sas palas giughet a Gesusu.

E cando mai chi non b’as cumpresu?

Tocat a tie a trazare su pesu.

 

 

67. Màsala (43”)

Cando cantamos su ch’ana trasmissu

sighimos in su cómpitu afidadu.

Però non b’at un’animale istadu

chi contra a Cristos…… cun issu

ca issos l’an acoltu e trasportadu

invece ’ois l’azis crocifissu.

E b’at de ómines un’àtera zenia

ch’est ancora isetende su Messia.

 

 

68. Piredda (53”)

Da ’entulare a bentu contràriu

non nd’isco a ue cheres arrivire.

A Cristos crocifissu in su Calvàriu

fit arrivada s’ora e la finire

però a sa rughe b’andat volontàriu,

s’Universu deviat redimìre.

E l’an santificada cussa die

ca non fit animale che a tie.

 

 

69. Màsala (38”)

Caru Piredda, chi mi ses a manca,

beni chi nde faghimos sa serrada.

Però sa cara tua no est bianca,

jughes sa mata mesu esagerada

dae ti setzer cuntentu in sa banca

cando la ’ides bene aparitzada.

Cussa ti paret s’ora pius lieta

massimamente si non mancat peta.

 

 

70. Piredda (47”)

E cando mai chi non b’as cumpresu

s’ómine ch’est s’umanu tzitadinu?

Su Làtzio teniat su latinu,

in sa Frantza faeddan su frantzesu,

in s’Inghilterra arrejonan s’ingresu

su tedescu faeddan in Berlinu.

Dognunu at sos dialetos suos

ma non m’as fatu a ischire sos tuos.