S’intzérriat Novas Nodas su discu in bessida de Ivan Pili, sonadori asseminesu connotu foras de is làcanas isulanas po essi stétiu, in su ’94, campioni mundiali de sonetu e, a ùrtimu, po is trabballus sûs cun sa band de is ‘Keltaloth’. Noi cantzonis po cincuanta minutus de mùsica. Nùmurus perou chi, sena aciungi atru, non donant sa mesura de s’impénniu mannu a fundamentu de su discu. Tocat a narri, difatis, chi in palas a cust’obra c’est una circa longa. In is biddas sardas e a giru de su mundu: Argentina, Brasile, Spagna, Belgio, Olanda, Finlandia. Po aciapai, in domu de is disterraus, is ballus antigus, fatus a sonetu, de is aiaius ch’iant giumpau su mari.

 

Cincuantacuatru oras de materiali de arcivu. Cun in prus sa fantasia de Ivan, sa preparatzioni sua e sa cumpeténtzia de Otaviu Nieddu, chi at prodùsiu su discu, ponendu a dispositzioni dónnia manixiu ténnicu po fai una cosa bella de averas. Una prenda bona a donai fortza a su ballu sardu.

 

Sexi mesis nci funt bófius po apariciai Novas Nodas. Temas ‘friscus’ e lébius a s’origa, mancai cumpricaus a su matessi. “Un’erriscu – narat Ivan – chi podiat fai unu comente mei, ca non timit a ponni in fatu a sa menti. Cun su mundu de su folclori apu serrau de meda, non tengiu nudda de perdi e non soi sugetu a lamentas”.

 

Custu trabballu no est una presentada de mùsica traditzionali in bestiri sardu. Est unu discu chi torrat a ligi su ballu nostu in crai moderna. Sena iscartai is isperiéntzias balcanicas e célticas, chi Ivan at fatu in is andalas europeas. “A parri miu, no est giustu a ponni trèminis a sa mùsica sarda – sighit Ivan – poita est una cosa bia chi s’imbesturat dî po dî. E in prus, is sonadas tìpicas, e po imperai unu fueddu italianu: ‘stereotipate’, cun su tempus orroscint. In Novas Nodas ci funt ballus antigus, meda prus de is chi si sonant imoi, ma chi funt istétius postus a banda po unu discursu cumerciali de pratza. Oi chini acumpangiat is grupus folk non tenit libertadi peruna”.

 

In su discu, mancai no nci siant is cumpangias fitianas de is ballus a sonetu: is launeddas, s’est aciuntu su cantu a tenore, po cicai àndalas disconnotas. “Eus fatu unu trabballu de importu cun su tenore Murales de Orgosolo, in su petzu nomenau ‘Vardeina’. E cun Antonio Putzu de su tenore Uliana, boxi solista in-d-unu ballu prenu de maia chi s’intzerriat ‘Su Durdurinu’. Nc’est finas e una sonada: ‘Priorisedda’, fata cun Lorenzo Chessa e Peppino Bande, chi donat unu messagiu de unioni. Ispetzialmenti in Sardìnnia, euba fai cosas in paris est difìcili, ca donniunu est avesu a si ponni ananti de is atrus. Invecias, in tres sonetistas, si podint fai trabballus pretzisus, cun sessioni rìtmica, cuntracantu e lìnia melodica, elementus tìpicus de sa mùsica ocidentali”.

 

Novas nodas ponit cara a cara Campidanu e Barbagia, bentulendu is credéntzias chi contant sa terra de Ospitone comente trabballanti cun sei e po sei etotu. E c’est s’agiudu de Pino Gala, etnocoréuta de fama natzionali, chi certificat cun is fueddus sûs sa balidoria de su discu. Bonu siat a intrai in is agràtzias de s’iscurtadori casuali, siat de s’istudiosu o de su docenti de mùsica. Unu puntu de riferimentu sériu po is levas noas de su sonetu. Donniunu si podit lassai condusi de su dinamismu de is sonadas: sa novidadi vera de su discu. Non temas traditzionalis chi s’arrepitint a s’infiniu, ma brinchidus e giogus, cucuruscallus e furriotus, bólidus e torradas a terra.

 

Sa distributzioni de Novas Nodas, bessiu po S’Ard Music – Jazz in Sardegna, est afidada a Egea, chi at a spainai cust’obra in totu su mundu: “Non boleus chi su discu si morgiat in s’Ìsula. Teneus bidea de ingolli is sonus de su ballu sardu in logus euba finas a imoi non si funt mai inténdius”, narat Ivan. Chi pentzat giai a sighiri su trabballu: “Eus fatu bessiri noi tacas feti poita, tra duus o tres annus, boleus segudai cun-d-una circa de ballus traditzionalis de is sìngulas biddas”. Novas Nodas, duncas, po su ballu sardu. Novas bonas.