Custu mengianu, biora de is seti, unu trenu, carrigu de genti chi andat a trabagliai e a istudiai e chi ddu piganta dogna dî, nc’est bessiu de is binarius in su tretu chi andat de Pioltello a Segrate in su Milanesu. Ancora non si scit beni eita est sussediu, si chistionat de unu problema de scambiu, si scit feti ca su trenu fut partiu de Cremona e depiat erribai a Milano. Funt sonumancu tres is mortus e degi is strupiaus  chi funt in perigulu de vida (ddi narant “codice rosso”) e unu centinaiu cussus strupiaus ma chi non currint perigulus. Is agiudus funt erribaus mesora pusti s’incidenti.

Po chini pigat su trenu custu mengianu at essi un’inferru in Lombardia e in totu s’Italia de su nord.

Is primus a fueddai funt stetius is viagiadoris etotu, a nau una picioca chi pigat su trenu dogna mengianu: “A primu eus intendiu unu sonu forti de ferru asuta de su vagoni, de perdas de de calencuna cosa chi si moviat, dapoi su trenu at incumentzau a sbandai a forti-a forti, pariat de essiri in.d’una giostra. Anintru sa genti aboginada, prangiat e deu mi soi imbrassada a Luca, unu cumpangiui de viagiu chi atobiu dogna mengianu. Mancu mali ca nosu fustis in s’urtimu vagoni, nos est andada beni ma cussus de su vagoni indenanti a su nostru funt abarraus cracaus che sardinas”.