Segunda dî, eriseru, po Papa Franciscu in Cile: at atobiau is Indios Machupe po chistionai de una cosa delicada meda, difatis funt in guerra cun su guvernu cilenu ca nde ddis bolit pigai is terras aunia bivint de sempiri. Eriseru Franciscu at pediu de “ascurtai sa genti de su logu, chi funt scarescius de cuasi totus”, at finas chistionau de is diritus de custa genti nendu ca tocat a donai croba maentecoi si perdat in is annus s’identidadi de su stadu cilenu.

Intremesu iat arregodau in sa predica a su parque O’Higgins su poeta e premio Nobel Pablo Neruda, chi a Temuco iat biviu in is primus annus de su seculu passau.

S’atentzioni prus manna, a donnia manera, de is giorronalis e televisionis est stetia po is fueddus chi Francisu iat nau sa prima dî chi est erribau in Cile: “Non possu fairi de mancu de aboginai su dolori e sa bregungia chi intendu anintru indenanti a is dannus fatus a is pipius po curpa de is ministrus de sa Cresia”, at nau su Papa in su Palazzo della Moneda. Fueddus chi ant fatu prageri ascurtai poita non sempiri sa Cresia ddus at umperaus.