Antoni fut unu chi non teniat domu, ma non fut mai solu. S’omini, difatis, biviat in-d’una orruga de Chicago imparis a trinta ‘atus e issu e totu naraiat ca funt is amigus meglius chi teniat. Pensaiat a ddus fairi papai e a ddis bolli beni. At biviu aici po degi annus e fut bofiiu beni de is biginus puru poita poderaiat trancuilla s’orruga e poita is ‘atus faiant fuiri is sorigus.

Po disgratzia s’omini est mortu in su gennargiu passau, teniat sessatacinc’annus e a ddu bociri est stetiu su frius. A-i cussu puntu sa genti de su logu s’est pregontada eita podiat fairi po arregodai cust’omini bonu e si funt acataus de is gatus. Aici cuatru feminas si funt inderetura postas a fairi cosa po insoru.

Ddus ant agiudaus po candu su tempus est legiu meda e ddis portant a papai po duas bortas a sa dî, una a mengianu e una a merì. Is feminas funt amigas de Antoni e dd’arregodant comenti un’omini chi cicat de agiudai a totus e non pigat nudda po sei ma feti po is gatus sûs. “Chi issus tenint cosa de papai, su coru miu est prenu”, naraiat sempiri.

 

Foto: lastampa.it