Genti meda eriseru pusti prangiu a s’interru de Luca Pisano, su piciocu tortoliesu de digianoi annus bociu de sa meningite.

A is tres su baulu est intrau in sa cresia intregada a Santu Jorgi. Dd’ant portau a pala is amigus, e ddu ant aspetau in s’altari su predi, don Pisu, su predi beciu don Cabras e totu is chirichetus. a presu de su baulu si funt setzius su babbu e-i sa mama, Francu e Valeria Cocco, su fradigeddu, is nonnus e is tzius.

In sa predica su predi at arregodau sa vida de su giovunu: “Sa vida nosta – at nau don Pisu de s’altari – est sinnada, non de sa sorti legia ma de unu disegnu chi nos si boli beni. In sa tristura si frimaus e parit ca custus non si bogliant fairi biri s’allirghia chi c’est stetia”.

Finas don Cabras at bofiu arregodai su studenti chi in lampadas at airi fatu s’esami de maturidadi: “S’amori po sa vida de Luca at impestau a totus. Torraus gratzias a su Segnori po nos si dd’airi fatu connosciri, mancai po pagu tempus”.

Pusti at pigau su fueddu unu professori de su liceu scientificu, sa scola de Luca: “Luca – at nau – custu est feti unu asibiri e non unu saludu po sempiri. Tui non fus ma ses parti manna de sa vida nosta e de sa storia nosta. Ti boleus beni”.

Totus poi prangiant candu finas su fradigeddu at bofiu saludai su fradi cun pagus fueddus: T’apu sempiri bofiu beni, as lassau su coru miu sbuidu. Mi mancas e mi as a mancai”.