Bottarga, butariga, butarga: medas paràulas chi cheren nàrrere una cosa sola: s’oro de Crabas. E, azunghimus nois, oro de Sardigna, si cunsideramus sos prétzios de custa prelibadesa. Su costu difatis est proibitivu, riservadu a paga zente. A segundu de sas calidades sa butàriga lompet a costare e superat sos 160 èuros a su chilu. Su motivu de custos prétzios est custu: sas butàrigas si otenin solu dae duas sacas de oos e duncas solu de pische fémina, e po lòmpere a cumpimentu bi cheren vàrios meses. A custu si azunghet su traballu cumpletamente a manu e dae personas meda espertas. Sa butàriga prus famosa est sa de Crabas, una ’idda de piscadores in sa provìntzia de Aristanis, in sa “Penìsula de su Sinis”, unu de sos logos sardos colonizados dae sos Fenicios, pópulu de navigadores chi, naran sos istudiosos, at introduidu in Sardigna sas técnicas po salvare suta sale medas màndigos.
Su pische ’e iscata – sa lissa – apena piscadu s’abberit cun pagas mossas pretzisas si nde ’ogan sas sacas de oos, si samunan in abba ’e mare etotu e si coberin de sale, ripetinde custa operatzione cada die pro una paja de ’ortas. Fatu custu si ponen a assutare a s’ària, ma in modu de non leare calore.
S’usu chi si nde faghet in coghina est de medas maneras: ratada subra sa pasta, a fitigheddas comente antipastu, a insalada cun iscartzofa e àteras ervas.
In bista de s’istadiale, oe bos consizamus una cosa simple e frisca chi totus poden realizare: s’insalada de iscartzofa, rùcola e butàriga, chi podimus variare azunghende tamatas friscas o àteros ingredientes (racumandamus, pro s’economia e pro sa salude, de seberare semper prodotos sardos).
Ingredientes: Butàriga, iscartzofa, rùcola, tamata, ozu, sale, limone o aghedu
Si protzedit afitende fine sa butàriga, s’iscartzofa, sas tamatas e sa rùcola.
Si cundit comente una calesiat insalada e si gustat umpare a una tatza de Vermentinu bonu de Gaddura, servidu comente antipastu o segundu.
