Si funt obertus oi a is otu de mengianu, segundu s’orariu nostu, is segius in Iscotzia po su referendum in pissu de s’indipendentzia de su Istadu. Is operatzionis de votu ant a sighiri finas a is bintitres. Is primus risultaus de-i cussu chi patit coment’’e unu conca a conca tra chini est a favori e chini contras ant erribai in is primas oras de cras. Sa Cumissioni Europea no arrespundit a peruna pregunta in pissu de is cunsighentzias de una bincita de su eia. Po cussu, invecias, chi si scit ddu at meda preocupatzioni: chi bincint is indipendentistas ddu ant essi una surra de problemas giuridicus e politicus chi ant benni a cabu. In su tempus passau sa Cumissioni, prus che a totu su presidenti Barroso, at nau in modu craru chi un’Istadu secessionista, chi si separat de un’Istadu chi fai parti de s’Unioni Europea, non podit sighiri a ndi fairi parti comenti chi non siat sucediu nudda, iat a tocai a pediri s’adesioni comenti un’atru Istadu. S’arriolu prus mannu no est custu ma est ca ddu e depit essiri s’unanimidadi de agradessiri un’atru Istadu. Est meda facili a intzertai nendu ca sa Spagna, chi timit meda su ‘entu de is movimentus indipendentistas e si castiat a sa Catalogna, iat donai pareri contrariu a s’intrada de unu Istadu secessionista. Mentres po s’Inghilterra sa separatzioni est legali e acetada de Londra, finas chi a coru malu, sa Spagna non at mai pensau a una possibilidadi de secessioni. A nosu testimongius de s’istoria non abarrat che castiai totu cun ogus obertus e atentus e a sonnai a manera nostra.