In Sardinia s’ortu de is artis est froriu a ispantu, e dònnia frori est che-i sa tèssera de unu musaicu mannu. Balit sa pena a si frimari unu pagu a castiai su colori de ’ònnia tessera, a intendiri su profumu de ’ònnia frori. Albertu Scalas est pintori de nascioni. Po issu a pipiu calechisiat follu fut bonu: ”Finas e is documentus o is compitus de curregi chi mama mia, maista, s’ingolliat a domu. A s’acabbu, disisperada m’iat dèpiu arregalai una pitzarra cun-d-unu pùini de ghìscius pigaus de iscola”, contat s’artista.

 

In prima mèdia, Albertu iat tentu a maistu su pintori Antoni Corriga. Sa primu di de iscola, Corriga iat fatu fai a is piciocheddus unu disìnniu a praxeri. Bistus is cuaddeddus chi Albertu iat pintau si ndi fut errìsiu, nendu: ”Deu a tui non ti depu imparari nudda”. E invecias dd’iat imparau meda etotu. In su ’63 Albertu cumentzat sa carriera sua cun-d-una mustra-cuncursu in su Club de sa cassa de Aristanis. Erribat cuartu, e finas s’alliterau Pepeddu Pau si ndi prèxiat. In su fratantis scoberrit s’avanguàrdia, s’amigat cun artistas prus madurus e cun issus fait calencuna mustra de importu.

 

In su ’70, a bintidùs annus, s’aristanesu pigat is palietas e partit a Milanu. Du at a abarrai dex’annus. ”In incui ia connòsciu sa realtadi de sa citadi, sa protesta de is gióvunus, ia cumprendiu de apresu is mudamentus sotzialis ch’interessànt s’Italia. In pagus fueddus mi fua amanniau, spetzialmenti gratzias a su càmbiu de is bideas cun is artistas continentalis e istrangius chi biviant a Milanu ch’’e mei”, narat su pintori.

 

In s’Ottanta sa Sardinia d’intzèrriat a sei e issu si trasferit a Casteddu po cumentzai a traballai in su cumerciu. Ma su disìnniu abarrat una bidea frima: ”Lòmpiu in s’Isula, de is temas politicus e sotzialis, de protesta e denùntzia, s’ogu miu si fut furriau a s’ómini in sei etotu: s’ànima, is sentidus, is dudas, is sonnus, is isbàllius funtra diventaus su pani miu. Mi fua etau a su mistèriu de sa vida”. Sa passioni de pintai is animalis s’amànniat, e prus de totu Albertu s’amorat de is cuaddus, cumpangius de diciosas benturas, suspu de totu s’obra sua.

 

In custu nou beranu nascint ”su bestiaminargiu”, unioni de s’ómini cun sa natura, is disìnnius de su ’entu, euba su chi non podit essi pintau pigat froma e s’istùdiu de ”gli scacchi”, acantu is giogus de sa vida e de su poderi benint bogaus a pillu. Is ùrtimus duus biaxus de s’artista aristanesu funt dedicaus a sa mùsica e a is màscaras de su carrasciali sardu. ”Sa mùsica est una crai bona po contai sa vida: est che-i su ‘entu, che-i su tempus, est unu sentidu chi atrevessat s’umanidadi”, narat su maistu, a capeddu in conca e a giancheta de velludu posta a coddu.

 

In is cuadrus de Albertu nudda est frimu: in s’afigurau imboddiau ‘e lìneas, in sa froma chi bivit imparis a su logu chi dd’erricit, in su giogu intra su chi s’ogu bit e su chi invècias creit ‘e scerai. E nudda est sbùidu, prenu cument’est de sùlidus de ‘entu, de macias de colori e de noas criaduras disillosas de nàsciri. In òrdini ‘e tempus su carrasciali sardu est s’urtima batalla de su maistu Scalas. Sa pintura sua s’est mesurada cun is antigus, maravilliosus sinnus de unu mundu tantis a illargu de sa vida de sa sotziedadi moderna cantu a presu de s’ànima de s’ómini. S’ómini-natura cun is timorias suas, ch’intendit su sùlidu de sa terra, chi torrat a sa comunidadi agoa de àiri cumpriu su biaxiu prus fungudu de sa vida sua.

 

”Su carrasciali brabaxinu no est giogu ‘e trumbitas e titìas. Est sa nascioni ’e su teatru, su filu chi nos acapiat a un’idadi chen’’e tempus, est sa gherra eterna intra su chi est a intru e su chi est a foras, su contu de cumenti eus rinuntziau a sa libertadi chen’‘e làcanas de sa natura, una libertadi in totu e po totu bestiali, po amitiri su patu sotziali”, narat su maistu aristanesu. Un’artista chi in paris a is manus ponit in motu su ciorbeddu puru. E in custus tempus de ”fast concept”, cument’iant a narri is Ingresus, de bideas ”callenta e ingurti a nasu tupau”, cument’iaus a narri invecias nos, scusai chi e’ pagu.