A Mama Tomasa de sa bidda de Carbonia l’amus connota un’àtera borta. In cussa ocasione, semus istados óspites in domo sua e nos aiat regalau sa ritzeta de sa puddighina prena a sa murta. Como est issa chi benit a nois, cun sas retzetas antigas suas. Puru chi tenzat otantunu annos est prena de vitalidade.

 

Andamus umpare a issa a fagher s’ispesa po coberare sos ingredientes: sas moventzas e su modu de fagher de custa fémina mustran s’esperiéntzia de una vida. Non li fartan mancu sas bessidas risulanas, dae tantu in tantu, a Mama Tomasa: a l’intèndere est un’ispassu. Apo chérfidu torrare a chistionare de una persona chi cun sos consizos suos m’at dimostrau tanta istima. Intendo su dovere de li torrare grascias in custas pàginas. Istabbilidu chi custos sun sos tesoros chi devimus costoire e tramandare, passamus a tratare de su chi si servit po fàghere un’arrosu cun frissuras de puddighina:

 

Ingredientes:

 

Brou de puddighina (unu litru o prus)

 

Frissuras de puddighina de domo, coro, matzigheddas e, si nde, tenet ôs non cumprios

 

Una chibudda

 

Perdusémene

 

Orrosu

 

Tzafaranu de Santu Baingiu

 

Tamata frisca

 

Ozu ermanu

 

Manera de lu fàghere

 

In-d-una cassarola si sufrien sas frissuras segadas a cantigheddos. Cando sun doradas si azunghet sa chibudda segada a piticheddeddu e a pustis sufrissa issa puru, s’azunghet s’orrosu. Una borta insaboriu totu si ponen sas tamatas segadas a cantigheddos e si comintzat a infùndere cun turras de brou buddiu, semper zirande pro chi non s’apìtzighet a sa padedda. Cando es guasi cotu s’orrosu si azunghet su tzafaranu e su perdusémene. Bonu apititu a totus e unu gràtzias ispeciale a Mama Tomasa.