IMG 08991“Mancu male chi b’est Santu Antinu chi nos azuat”. Non b’at duda peruna pro sas fèminas sedilesas: chena s’amparu de su santu gherradore su contu de sos dannos in s’Àrdia de ocannu podiat essere de cuddos graes. Duas rutorzas, a manzanu, an postu sa ’idda in anneu. Bator cadderis lantados: unu, Juanne Melone, cun-d-una pala e un’anca segadas, sos àteros, Bustianu Coccu, Antoni Carta Mula e Peppe Carboni cun trincos in conca e pistaduras in sa carena.

 

S’Àrdia est gai, che-i sa vida de su die pro die, cun mamentos de gosu e de tristura:  non b’at médiu contras a sa malasorte. L’ischin bene sos sedilesos e sos amantiosos de custa traditzione antiga chi non tenet assimizu in totu su mundu.

 

Sa festa, a pustis de sa cuntierra de ocannu passadu pro sa chistione de sa seguresa, est bistada aparitzada a primore dae su sótziu Santu Antinu. Su presidente Salvadore Carta, a sa congruida de s’Àrdia de su sero, at retzidu finas sos bàntidos dae sos funtzionarios de sa Cuestura de Aristanis pro su tribagliu fatu, intro e fora de Sa Corte, dae sos fusileris e dae sos volontàrios. Su chi est capitadu a manzanu est una de cussas cosas chi non si poden pònnere in contu: sos cadderis chi sun rutos tenen totucantos un’esperiéntzia manna, est totu zente chi andat a currer cun cusséntzia, chi onorat, annu cun annu, sa ’idda e su santu. Una cosa tocat a narrer in jaru: niunu andat a s’Àrdia a si ’ochire, niunu si leat sa vida a jogu. Chie curret lu faghet ca tenet devotzione pro Santu Antinu e una passione mana pro sos caddos.

 

Pro custa rejone nos sun pàrfidas chene bundu sas chistiones bogadas a pizu dae sos “espertones” chi faeddan chena ischire, chi ch’imbolan peràulas a su ’entu e perden semper s’ocasione pro si cagliare a sa muda. Paren de cuddos colvos chi curren a su moltolzu, prontos a fagher festa cando sos àteros ruen in dilgrascia.

 

Totu chistiones chi non resessin a tànghere in nudda sa bella proa de sa pandela prima, Juanne Pes, e de sas pandeleddas: Màriu Chessa e Costanzo Salaris. Un’Àrdia ghiada comente s’ispetat dae Juanne chi at mustradu totacanta s’abbilidade sua a caddu. Isetaiat custu mamentu dae vintichimbe annos, dae cando, a pitzinnu minore, si fut iscritu in su registru costoidu in sa domo de su preìderu. Unu tempus longu, su matessi chi tocat a sos àteros cadderis sedilesos chi isetan de leare sa pandela. Pro custu, Juanne Pes at aparitzadu totu a sa mezus manera. Comintzende dae su séberu de su caddu: Nearcon, unu puddedru mùrtinu de chimb’annos chi andaiat a s’Àrdia pro sa prima ’ia. Juanne si b’est postu de impignu e Nearcon non l’at traitu. Sa cuntentesa pro sa bona resessida de sa festa est galu pius manna pro una prima pandela chi curret s’Àrdia cun su caddu sou. Juanne su dovere l’at fatu. Mario e Costanzo l’an azuadu a fagher una bella figura. Gasi etotu sas iscortas Gianfranco Carta, Salvatorangelo Chessa e Costantino Salaris. Custu restat de sa festa sedilesa. Totu sas àteras sun chistiones minores.