columbuTiu Micheli Columbu no est pius in custu mundu: si ch’est andadu eris a s’edade de 98 annos jómpidos (fut nàschidu in Ollolai in su mese de frearzu de su 1914), in s’ispidale de Is Mirrionis in Casteddu.

 

 

In custos ùltimos meses istaiat male e at patidu meda, dae sàpadu coladu non resessiat pius a faeddare. Ma sas ideas suas, in faeddu e in iscritura, adduran semper bias pro totu sos sardos chi istiman sa terra insoro.

 

 
Professore de literadura in sas iscolas superiores in Sardigna e in Terramanna, sìndigu de Ollolai in sos annos Sessanta, deputadu de su partidu sardu in duos Parlamentos, innanti in Itàlia e a pustis in Europa, sardista dae sa prima pitiznnia e sustenidore de s’autonomia de su pópulu nostru, tiu Micheli est istadu unu de sos sardos de mezus bundu de sos ùltimos duos séculos.

 

 
Tiu Micheli Columbu fut finas iscritore e giornalista de sos pius distintos ca teniat su donu de una vena jara e frisca, dodas lùghidas chi at dimustradu siat in L’aurora è lontana dalla Sardegna (vinti contos imprentados in Milanu in su 1967) e Senza un perché (romanzu bessidu in Casteddu in su 1992).

 

 
De sos iscritos suos bi nd’at paritzos galu chene imprenta, intregados in parte manna a su logu nadiu: Ollolai, jógulu e losa, inube sa carena sua at a benner interrada. Ma s’ispìritu de custu sonniadore de bisos altos e nidos at a bolare peri sas aeras de totue, bizadore de sos sardos de su tempus imbeniente in sa terra chi Isse at istimadu pius de calesisiat àtera cosa.