Pro guvernare bi cheret coraggiu
non cura ‘e s’interessu personale
ne sutamissione viscerale
tipu Fantozzi ‘e Paulu Villaggiu.
Su capitanu ‘e un’ecuipaggiu
in mare afrontat dogni temporale
e cand’’idet sa barca andende male
isse providit a su salvataggiu.
E invece sos nostros guvernantes
paret chi sian, pro vocatzione,
parte fifones e parte arrogantes.
Deris amigos e oe inimigos,
ca s’Itàlia est unu barracone
de Don Abbòndios e de Don Rodrigos.
E cun s’amparu de Roma ladrona
s’irrichin iscaldende sa poltrona.