in gara 3

DSCN0602

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Prosighimus in s’imprenta de sa gara de su 1982 in Seui pro Nostra Segnora ’e su monte Carmelu, a mesu trìulas, dae sos cantadores silanesos Frantziscu Mura e Marieddu Màsala. Sas insoro sun duas rejones contràrias, comente si costumat subra sos palcos: unu cheret perdonare, s’àteru si cheret vendicare. In custu primu tema nde resultat una dispùta arrejonada cun sabidoria e rimada a galania cun sa métrica justa, comente solian semper fàghere custos duos poetas de prima calidade, pro su tempus de un’ora e mesa de càntigu. Cando an cantadu in Seui, Frantziscu Mura fut in s’edade de 49 annos e Marieddu Màsala fut a prope a lòmpere a sos 47.

 

1. MURA (1’00”)

A da chi s’est s’esórdiu finidu

no nde pesamus ateruna ’ia

a fagher custa gara ’e poesia

si nos an a Seui preferidu.

Su cumitadu ’e sa festa ’e Maria

su primu tema a cantare at batidu.

In-d-unu postu dignu mi collocat

ca su perdonu a cantare mi tocat.

 

2. MASALA (51”)

Sa parte esordiale si est suspesa

però sa zente pro fagher cuntenta,

collega Mura, una cosa ti ammenta

chi no est tropu fàtzile s’impresa:

ma isperamos una bona resa

e de sa prima parte in sorte tenta

sa presentada mi tocat chi feta:

deo devo difender sa vendeta.

 

3. MURA (1’01”)

Bastat, devet dognunu ispiegare

sa parte sua in tanta fieresa:

tzertamente est difìtzile s’impresa

chi sa mente nos ponet a pensare

ca deo si mi faghen un’ofesa

so obbligadu ’e los perdonare.

Mi devo trasportare totu a pala,

non so in chilca ’e sa vendeta mala.

 

 

4. MASALA (44”)

Sas rimas tuas sun bene cumpostas,

gai de cussu tema t’impadrona.

E-i sas partes già paren opostas,

chie nd’ischit cal’est sa pius bona.

Si su perdonu as otentu perdona

e gai a sos bonos ti ch’acostas.

Deo diversas sas leges aplìco

ca tenzo sa vendeta e mi vendìco.

 

5. MURA (1’03”)

Ma no ti pares in su palcu tristu

si t’an ofesu e t’an postu in dolores.

Su perdonu est su menzus acuistu

pro totu sos terrenos pecadores:

l’as bidu cantu at fatu Gesu Cristu

ch’at perdonadu sos crocifissores.

Sa campana ’e vendeta no la sonat,

a chie l’at ofesu lu perdonat.

 

6. MASALA (43”)

Ma ischis ite narrer ti cheria

chi deo ap’in sa dente su velenu

ca Gesu Cristu ja fit un’ebbia

riguardu a s’eroe nazarenu:

ma deo so un’àteru terrenu

e non so mancu fizu de Maria.

E pro agiunta veru nuoresu,

no mi che ponzas de santos in mesu.

 

7. MURA (55”)

No as a su perdonu passione

tue la pensas totu a su contràriu.

Deo sigo a insister, caru Màriu,

da isse miran sa redentzione.

Subra sa punta ’e su monte Calvàriu

at perdonadu su malu ladrone.

Puite si est pentidu in tantu zelu

l’at abbertu sas jannas de su chelu.
 

8. MASALA (41”)

Intantu perdonende si ch’est mortu,

at finidu sa vida in su Calvàriu.

Deo a chie mi faghet unu tortu

chi mi l’abbratze no est netzessàriu,

e non li poto dare unu cunfortu

pruite issu a mie est contràriu:

ca non so Gesu Cristu beneidu

l’apo a torrare su ch’apo retzidu.

 

9. MURA (57”)

Sa via tando creo no agatas,

permiti chi ti nelza unu faeddu:

de cantu m’es beninde a su chelveddu

si totu sos valores nd’iscumbatas:

s’est a ti vendicare, o Marieddu,

de totu sas terrenas malefatas

creo chi as aferradu su cuntzetu

no betas mai unu passu a deretu.

 

10. MASALA (41”)

Passos deretos e tortos si nd’’etan,

tue che ses pro mi dare motivu.

Ma cand’ischin chi so vendicativu

tando mi timen puru e mi rispetan

e su chi penso deo est positivu:

non creo chi de male mi nde fetan.

Tue perdonu a su chelu domandas

ma morinde no s’ischit si bi andas.

 

11. MURA (56”)

In sa festa ’e Maria ’e su Carmelu

chi mi cumprendas, Marieddu, creo.

Che frango de sos dubbios su velu

cun sanu e acuradu galateo.

Si che nd’at unu chi pigat a chelu

custu ja non ses tue ma so deo

prite perdono tzeltas enemigas

ma su vendicativu no bi pigas.

 

12. MASALA (42”)

Sun in su chelu, Mura, sas iscalas

nessi gai l’at decantadu Dante:

e pensa chi su chelu ch’est distante

e poi sas pigadas sunu malas

e tue a bi andare ses pesante

si comente no jughes mancu alas.

Com’intantu pensamos a sa vida

mi vendico e afronto dogni isfida.

 

13. MURA (51”)

A riguardu ’e sos cantares tuos

mi nde torro a fichire ritzu in pese:

leat dognunu sos caminos suos

ma s’ancora cunvintu no nde sese

ti nde dan unu e nde li torras duos

e tando cuddu ti nde daet trese.

E pro cantu restades in sa terra

istades tota vida in cuntierra.

 

14. MASALA (40”)

S’idea tua est bell’e cumpresa

ma non sun totucantos chi ti crene.

Ma si unu mi faghet un’ofesa

non naro gratzie ne li torro bene:

eo puru in sas venas su sambène

l’apo e dognuna est de fogu atzesa.

E-d-est menzus chi vendicadu siet

ca da chi lu perdono si nde riet.

 

15. MURA (55”)

Est bellu chi cunzetos mi nde aporres

gai Franziscu a t’intender imbarat.

Ma cuddu chi un’ofesa mi preparat,

o Marieddu, si podet suporres,

s’omine, ammentadinde, chi li narat:

un’ateruna ’olta no bi torres.

E tue sa proposta bene atzeta

chi su perdonu est sa menzus vendeta.

 

16. MASALA (39”)

S’otada tua est una viola

chi podet meritare primu pannu

ma si m’ofendet un’ómine mannu

cussu lu det cumprender a sa sola:

ca si fogu mi ponet a s’alzola

mi mancat sa provista ’e totu s’annu.

Deo a chie s’alzola mi at atzesu

si l’agato ja che l’iscudo in mesu.

 

17. MURA (52”)

Tue li torras àteru oriolu

e ti ripito a tempus oportunu:

certu pro te sa briga dat consolu

isplicare cherio a su comunu

però prima in su fàmine unu est solu

e tue nde l’agiunghes aterunu.

A da chi ti vendìcas, fizu ’e Deus,

invece ’e fagher bene faghes peus.

 

18. MASALA (41”)

Ma deo no mi chelzo disturbadu

ca chelzo chi nisciunu mi provochet,

e si no cheret ch’issu no si ’ochet

tando a-d-ite cìrculat armadu?

S’orzu meu non chelzo chi si tochet

ca no l’apo pedìdu e ne furadu:

est frutu ’e su suore meu jaru,

si mi lu tocat ja lu pagat caru.

 

19. MURA (52”)

Comente cheres chi ti l’ispieghe

in custu nostru sériu argumentu?

Tando pro totosduos est sa neghe

e inaspridu est su cumbatimentu:

ammentadinde dae mesu ’e chentu

de cussa cosa ti nde tocat deghe.

Custa vendeta no ponzas in motu

chi tantu ja ti campas gai etotu.

 

20. MASALA (39”)

Comente cheres chi ti l’ispieghe

s’est su perdonu una parte distinta.

Ma si comintzat da una erveghe,

sias cunvintu e sa zente cunvinta:

si lu perdonas che nde leat deghe

da poi vinti e da poi trinta.

E no ti palzat una cosa tolta

cando l’iscorro da sa prima ’olta.

 

21. MURA (52”)

A cantu cherzo narrer bene atua

ca ti nde so fatende su cuadru.

Da chi sun iscapadas in su padru

andat e si che furat s’ama tua:

si ti vendìcas tue puru ses ladru,

andas e che li furas s’ama sua:

atzesu ’e sa vendeta as sas fiamas

e distruides totas duas bamas.

 

22. MASALA (

. . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . .

 

23. MURA (

. . . . . . . a sas rejones,

ma a mie paret chi siat errore,

su perdonare ammenta chi est amore

e innaltzadu at diversas cantones.

Tando mi nara a-d-ite sos ladrones

andan in fogias de su cunfessore.

Sighìmolu, collega, s’arrejonu:

si cunfessan pedinde su perdonu.

 

24. MASALA (46”)

Non faeddemus de cosas picocas

ma cumintzamos mannas a nd’istèrrere

prite si pecas ch’in su chelu tzocas

santu Pedru ja no est prontu a abbèrrere

ca a su jaeri de chelu t’invocas

ma no t’azetat e ne t’at a chèrrere.

Chie pecat in chelu no bi colat

prite cussu in s’inferru che l’imbolat.

 

25. MURA (51”)

Si cheres a chilcare cosas mannas,

Màsala, cambiamos galateo.

Chi custa ti piagat penso e creo

puite intono diversos osannas.

Ammentadinde a da chi busso deo

chi Pedru est prontu a m’abberrer sas jannas

ca su perdonu su coro li ferit

ma a su vendicativu no li abberit.

 

26. MASALA (39”)

Ma tue ancora no bi ses andadu,

ses pienu de briu e de vigore.

Cando fit Gesu Cristu ricercadu

lu rinnegat s’apóstulu mazore

e l’imponet tres atos de amore:

nara pruite no l’at perdonadu.

No ti naro chi Cristos no est bonu

però a Pedru no l’usat perdonu.

 

27. MURA (51”)

At esser beru cantu nende sese

ma no bi cheret vendeta e rigore.

Fit su pius fidadu ’e su Signore,

dogn’iscritura lu mustrat palese:

a pena Pedru at cummissu s’errore

de Gesu Cristu s’est betadu a pese.

E ateruna campana li sonat

tand’est chi Gesu Cristu lu perdonat.
 

28. MASALA (39”)

Sos chi perdonan nachi sun umanos

ma lassamos a Cristos beneidu.

Cantos paganos, Mura, no as bidu

cun s’ispada e cun sa fune in manos,

a da chi si vendìcan sos paganos

nd’an crocifissu e nde an arrustidu.

E ringratzia a issos totucantos

ca si no no aias tentu santos.

 

29. MURA (54”)

Bido chi cambiende ses cantones

pro chi uses diversas disciplinas:

si ch’intras in istorias divinas

cue su papa in buca mi che pones.

Sun circa degheoto milliones

martires tra omìnes e femìnas.

Ma ammentadinde chi santas e santos

cussos an perdonadu a totucantos.

 

30. MASALA (41”)

Lass’istare su papu a sos puzones,

in su palcu no semus in su nidu.

Ja chi ses informadu l’as ischidu

chi sunu degheoto miliones

dae sas deghe persecutziones

pro aer dogni paganu inferocidu.

Ma nessi cust’esémpiu l’atzeta:

cussos mortos los an cun sa vendeta.

 

31. MURA (59”)

Mancu cussos s’istrada a mie blocan

ca totue aprodare poto a portos.

Intro su paradisu los collocan

da chi sun vendicados poi mortos

ma sos chi usadu an vendetas s’invocan

a custos santos pedinde cunfortos.

E persuasu sias e seguru

chi perdonadu nd’an de custos puru.

 

32. MASALA (42”)

Ma ube su perdonu lu collocas

cando est un’ofesa, una cundanna?

De Zurbetea intran in sa janna

sos paganos e s’ischidan sas ocas:

sonan s’allarme e si tremen sa rocas,

si arman de ispada a note manna.

A perdonare est pagu cumprèndere

e-d-est dovere insoro a si difèndere.

 

33. MURA (55”)

Medas cosas sutzedin in su mundu:

lu podes bene ischire, amadu Màriu.

Mi’ chi su fatu ’e su Paba est profundu,

su ch’est de Cristos umile vicàriu.

L’ischis, Juanne Paulu Segundu

ch’at perdonadu su sou aversàriu.

E passat sa peraula a s’istòria

ch’in cuddu mundu at a tenner in glòria.

 

34. MASALA (39”)

A su Paba li uso riguardos

e a tie cumpresu apo a su ’olu

ch’est sempre in giru dae polu in polu

e raggiunghet diversos traguardos.

Però su Paba, Mura, est unu solu

e semus circa bator miliardos.

E sa vendeta at pius importàntzia,

est su perdonu tou in minoràntzia.

 

35. MURA (57”)

Non cheria ’e ch’iscuder unu tiru

deo a su ’entu in custa ocasione.

Su Paba ischimos inue at retiru

e l’amus totus tanta afetzione:

peri su mundu est andende in giru

cun sa santa morale in missione.

E narat a s’intera umanidade:

sas terrenas ofesas perdonade.

 

36. MASALA (39”)

Cantas cosas mi ’atis a s’apellu

tue chi as in parte su perdonu.

Ma léadi a Gheddafi colonnellu,

de una parte ’e s’Africa est padronu:

prima pro culpa nostra fit colonu,

nos faghet isguardu pagu bellu.

Nàrami tue cussu militare

comente faghet a nos perdonare.

 

37. MURA (51”)

Mi ses ofrinde un’àteru regalu

e a sas orijas timinde mi sonat.

Fin’a igue, Màsala, aggualu

deo ap’a fagher, no m’impressionat:

tzertu puite jughet coro malu

a sas ofesas fatas no perdonat.

Però si fit bistadu ’e coro bonu

usadu aiat issu su perdonu.

 

38. MASALA (40”)

Tue comente cheres mi la gira

deo no ap’a esser mai istracu.

Gerusalemme e a Beirut mira

chi sun sempre in cunflitu e in atacu

boghende bombas da intro su sacu

e no bi mancat odiu e ne ira.

Dognunu ’e terras si cheret padronu

e tue mi faeddas de perdonu.

 

39. MURA (56”)

Subra su palcu che sardu poeta

no mi nde cheres lassare una perra.

Ma lassa chi ateruna ti nde feta

tantu est totu una vana cuntierra:

inue an pratigadu sa vendeta

bagnan sempre de sàmbene sa terra

ma ue su perdonu meu pones

no nd’isparan de tzocos de cannones.

 

40. MASALA (39”)

Cand’as sa terra ’e sàmbene bagnadu

a su ch’est sou che torrat su mere.

Menelau si ’estit de soldadu

pruite che li furan sa muzere:

s’onore sou nde cheret salvadu

e de si vendicare li est dovere

ca si che furan a muzere tua

ja ti vendìcas a sa moda sua.

 

41. MURA (53”)

Chi ti risponda mi est giustu dovere

ca unu bellu esémpiu m’as dadu.

Beru chi Menelau s’est armadu

e si vendicat su dispiaghere,

però a da chi si nd’est vendicadu

no b’est torrada a domo sa muzere.

Su perdonu su coro non l’at cotu

e orfanu est restadu gai etotu.

 

42. MASALA (41”)

Ma perdonu no b’at in cussa meta

pro chi cosas ti ’enzat a memòria.

Osserva ite bella paristòria

chi b’at naschìdu dae sa vendeta

chi at fatu cantare unu poeta

e Menelau otenit sa vitòria

ca ch’’essit in sa gherra triunfante

e mortu no si ch’est conchi-pesante.

 

43. MURA (54”)

Da chi mi sonas su matessi acentu

lassa chi sa gemella ti nde feta

e dae te det esser bene atzeta

non sun cosas ch’isparin cun su ’entu.

Però cand’at usadu sa vendeta

mi deves narrer totu ite nd’at tentu:

ch’at pigadu s’onore a s’arta chima

ma intantu est restadu su ’e prima.

 

44. MASALA (41”)

Però est una sodisfatzione

chi si leat un’éssere mortale.

Cornéliu a s’eterna capitale

li at amore nudda e passione

ma si vendicat e tenet rejone

chi si giret a sa patria natale

ca sa patria sua l’at traitu

e si vendìcat e faghet cunflitu.

 

45. MURA (53”)

Ma su perdonu meu in sos apellos

da chi lu jamas est sempre presente.

Invece sa vendeta est diferente:

ti ch’intrat sempre in mesu a sos duellos.

Tota sa vida restas in burdellos,

imprimer ti lu deves in sa mente.

Ma su perdonu si l’usas a pena

podes passare una vida serena.

 

46. MASALA (40”)

Sos ladros bonos modos no nde usan:

custu, Mura, est costumene connotu.

Si mancas ti vendicas e iscusan

tand’est finidu totu s’abbolotu.

Ma s’invece perdonas si nd’abbusan

a pagu-pagu si che lean totu

su ’inari e ti ch’’ogan su ’istire

e ti tocat chi andes a pedire.

 

47. MURA (51”)

No ap’a fagher una fine bruta

e ne sa vida mi est pesante e grae.

Tue, o Marieddu, tuca e bae

si as de t’isporcare sa cunduta:

ammenta si ti nd’’oddin una fruta

no che lu deves ponner in sa nae.

Ca tantu no at a baler cantu s’oro

poi ti restat su rimursu in coro.

 

48. MASALA (40”)

Tue cun su perdonu ti cumpolta

e naras chi ses bonu e pius bales:

però sutzessu, Mura, est calchi ’olta

in terras nostras no continentales.

Angioy organizat sa rivolta

e si ribbellat a sos feudales

ca sos chi sun opressos e isfrutados

si difenden e si sun vendicados.

 

49. MURA (51”)

Màsala, ispiegàreti subbitu

deo cheria comente poeta.

At Angioy un’istòria discreta

ca paginas de oro li an iscritu:

m’a mie no mi parit chi est vendeta

ca at difesu ’e sos sardos su diritu.

E in su nostru sériu arrejonu

cussa ja b’intrat cantu su perdonu.

 

50. MASALA (40”)

Cando mai no semus informados

de tota cuss’iscena a su cumpletu

ca sos cummentos che sunu restados,

los cantamus in sardu dialetu.

Sos feudales che los an bogados

e-i cussu est, Frantziscu, unu difetu.

Est vendeta ch’an fatu contr’a issos

e difesos si sun sos sutamissos.

 

51. MURA (1’01”)

Si sighis a insister gai ancora

deo la so pensende diferente.

Ja fit opressa sa sarda dimora

da invasores de su continente

ma su perdonu meu bi est presente

si cunsideras, Màsala, in dognora

prite bi sun in totu sos motivos

sos chi perdonan e vendicativos.

 

52. MASALA (41”)

No poden perdonare sos chi gherran,

su nemigu lu ’ochin o lu ferin.

De Palestina sa via preferin,

sos Ebreos torrende ispada aferran

e pro issos sas undas si abberin,

pro sos egitzianos ja si serran.

B’at vendeta proite morin totu

in mesu ’e unu mare ’e abbolotu.

 

53. MURA (58”)

Mariu, che collega inoghe faghe

su médiu possibile e aferra,

chi po cantu ch’at zente in custa terra

su perdonu at esser meriaghe:

poi no durat eterna sa gherra

a da chi finit torran totu in paghe.

E sas ch’an fatu in épocas passadas,

de ofesas, sun totu perdonadas.

 

54. MASALA (40”)

A perdonare a totus no ti apentes

si sos cuncetos mios sun acoltos.

Erode, unu ’e sos prepotentes

e tra sos res chi si at dadu impoltos,

bandit s’istrage de sos innotzentes

e-i sos mascios los a totu moltos.

Como si mi rispondes cumpiaghes:

e comente a lu perdonare faghes?

 

55. MURA (1’00”)

No cherzo res a ponner in mesu

in sos improvisados sardos cantos

ca tantu Deus, Gesus e sos santos

de su ch’an operadu amos cumpresu.

Ti torro a narrer, a chie l’at ofesu

chi los at perdonados totugantos.

E no si nd’at mancunu ismentigadu

chi l’at ofesu e no l’at perdonadu.

 

56. MASALA (38”)

A Gesu Cristu in sa rughe lu miro

e si tenzera bisonzu lu prego

però guai cando mi arrennego,

si ch’an a fuer totus si m’airo:

a chie furat sa manu nde sego

a chie ofendet sa limba nde tiro.

Gai apo fatu su dovere meu,

si nd’at a cuntentare finas Deu.

 

57. MURA (47”)

De su modu comente t’ispiegas

no bi ressesis, creo, a fagher prou

ca ti torro a repiter dae nou:

menzus mi trates àteras allegas.

Si un’ofesa ti faghet frade tou

cando mai sa manu nde li segas.

Si nde riet s’intera umanidade

chi ti as mortu su própiu frade.

 

58. MASALA (37”)

In custa terra ch’at zente ribbella

ca medas ana sa conca lezera.

Ma sa vendeta est sa pius bella

Si comente no ch’at leze severa.

Unu lu ponen su manzanu in tzella,

torrat a domo sua a parte ’e sera.

Ma deo mi vendìco a contu meu

e no ti parzat unu gestu feu.

 

59. MURA (53”)

Sa vendeta e s’odiu distrue,

deves cunsiderare a puntu fissu

chi si su dannu est bistadu massissu

no ti nd’est subra falada sa nue.

Si ti vendìcas a fora ’essit issu,

tando a intro sa tzella ch’intras tue.

E custas no sun cosas a su ’entu:

tando de sa vendeta ite nd’as tentu?

 

60. MASALA (41”)

Ti paret sa vendeta chi guastat

però si b’at bisonzu no mi fuo:

ca da chi una vida la distruo

de samben su pruine ja s’impastat

e a su mancu a Deus agiuo

ca si comente issu no abbastat.

Custu est, Mura, su frutu ’e sa vendeta:

cando nde ’oco ja no mancat peta.

 

61. MURA (51”)

A bi cres chi mi faghes fina ispantu

chi sa vendeta pagu si mesurat.

Ma chie su perdonu no trascurat

li podes narrer ch’est ómìne santu

ca at perdonadu a cuddu chi furat

e nde li daet un’àteru cantu.

Tando li narat a no si dispiàghere

ma però non lu torret mai a fàghere.

 

62. MASALA (41”)

Tue sighis de Deus in sa tracia

gai de bonu che issu cumpari.

Ma no l’’ides po terras e dinari

chi si nde ’ochit no bastat minacia.

E a da chi si ’ochin pari-pari

restan in pagos de terra in sa facia.

Da sa vendeta s’’idet su sambène

e a da chi sun pagos istan bene.

 

63. MURA (54”)

Mi’, su perdonu no est in sa zeta:

cantu ti cherzo narrer bene intende

ca issu faghet s’òpera cumpleta

po cantu ch’istat s’òmine vivende.

In sa terra pro culpa ’e sa vendeta

tota s’umanidade est pianghende

mentres invece cun sas manos mias

apo sempre asciugadu sas pupias.

 

 

64. MASALA (40”)

Sas manos tuas paren aggalladas

e invece sas mias sun pulidas.

Però, Frantziscu, no cheren tocadas

si no las tocan ja ’enin timidas

e si sas armas las an costruidas

amméntati chi cheren impitadas.

No est bellu ch’a un’ala las imbaren,

lass’istare chi pungan e ch’isparen.

 

65. MURA (49”)

Ma a mie no mi paren cosas giustas

s’andamos a ch’intrare in sos arcanos:

mi’ chi sas veridades sunu custas,

l’ischin totu sos ésseres umanos.

Da sa vendeta est chi tue sas manos

las jughes sempre de sàmbene infustas

e poninde su mundu in tribbulias:

cuddas chi sun pulìdas sun sas mias.

 

66. MASALA (41”)

Torramus indasegus calchi passu

comente a fagher lu semus avesos.

Fini sos genovesos vilipesos

però Juanne Battista Perassu

dae terra nde leat unu massu

e l’iscudet a mesu ’e sos Frantzesos.

E de si vendicare nd’at rejone

ca si che fin furende unu cannone.

 

67. MURA (55”)

S’otada tua est séria e pulida,

no che nd’imbolas de frases in donu.

A difender su tema sempre bonu

istadu, l’isco, ses in dogni isfida

ma però, caru Màriu, in sa vida

faghet pius efetu su perdonu.

Ca ti nar’eo a tempus oportunu

chi no punghet ispadas a nisciunu.

 

68. MASALA (40”)

Tue de perdonare as cuss’iscola

ma sa vendeta at unu campu vastu.

Ca Perassu no jughet sa pistola

ma a su mancu ch’iscudet unu crastu:

l’aferrat in sa dresta manu sola

prite no est in pòddighes guastu.

Ma non perdonat sa zente idiota

e si distinghet bonu patriota.

 

69. MURA (1’02”)

Dae sa prima ti l’apo ammitida

chi Perassu l’at fatu su dovere

ma sa bataglia est pius acanida

cand’iscutu at su crastu e l’as a crere.

Ma su perdonu est àtera guida,

de tantas bonas òperas su mere.

E in sa moderna era che in s’antiga

nisciunu che lu ’ogat dae riga.

 

70. MASALA (41”)

Ses poeta e che semper arrejona

cun cussos donos chi as in sa mente.

Si so calunniadu e innotzente

no t’at a parrer una cosa ’ona:

tue, Franziscu, suporta e perdona,

deo invece la penso diferente.

Ca cuddu est unu malefatore

li devo tenner odiu e rancore.

 

71. MURA (51”)

Sa tua l’isco est ateruna iscena

si po ti vendicare ses naschidu.

Deo vendeta mai nde apo ’idu

da cando vivo in sa vida terrena:

antzis isco Maria Madalena

ch’at totu sos pecados cummitidu

ma de vendeta no b’agato impreu:

l’at perdonada su fizu ’e Deu.

 

72. MASALA (44”)

Sa Madalena fit tritzi-niedda

e a sa ’oghe ’e Cristos acunsentit

tantu perunu dolore no sentit,

fit simpàtica una giovanedda.

Però a mie mi paret birbantedda

ca prima pecat e poi si pentit.

Gesu Cristu ’e perdonu ja nd’at tropu

però su sou fit àteru iscopu.

 

73. MURA (55”)

Deo ispiegadu t’apo su motivu

cantu sa mente umana ischis chi criat:

ammito Madalena pecaiat

ma a s’ùltimu che jompet a s’arrivu.

Cristos s’istadu fit vendicativu

a s’inferru mandada che l’aiat

ma la perdonat e-d-est piena ’e zelu

e l’abberit sas giannas de su chelu.

 

74. MASALA (40”)

Nois no semus sos cumpagnos suos

e a-d-ite de Cristos s’arrejonat?

Sa corona ’e ispinas l’incoronat

e suportadu at dolores cruos

ma ammenta sos ladrones chi fin duos

e invece unu solu nde perdonat.

Signu chi Gesu Cristu, caru Mura,

no fit durche che-i sa confetura.

 

75. MURA (56”)

Màsala, chi cantende mai iscialu

tue mi faghes in-d-un’argumentu,

sa die ’e su famosu incravamentu

bi sun custos ladrones a regalu:

at Gesu Cristu perdonadu su malu

e cuddu de bisonzu no nde at tentu.

Ca si comente s’àteru fit bonu

no nde teniat bisonzu ’e perdonu.

 

76. MASALA (38”)

Como as a narrer chi so fora ’e via

però su meu est àteru oriolu

ca Gesu Cristu de totus at dolu

si redimet s’umana dinastia:

deo cheria ischire custu ebbia:

pruite nde perdonat unu solu?

Làssal’istare in cussa rughe inie

ma paret ch’assimizet mesu a mie.

 

77. MURA (

Finimondela cun sos bonumores

ma si leginde ses istadu dotu

de Gesu Cristu des aer connotu

chi vendetas no tenet ne rigores

puite sos terrenos pecadores

a da ch’est mortu los perdonat totu.

E . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . .

 

78. MASALA

. . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . .