Gavoi 1985 Foto 1

Decimoputzu 1989

 

 

 

 

 

 

 

 

Sa gara chi comintzamus a bos fagher connoscher in custu nùmeru de Làcanas tenet vintibator annos de tempus. In su palcu de Seui, pro sa festa de Nostra Segnora de su Carmelu, duos cantadores famados: su biadu de Frantziscu Mura e Marieddu Màsala. Sun 28 otavas friscas e naturales, comente sun sos versos de poetes de una ’idda chi at semper contivizadu sa tradissione de cantare in poesia: Silanos. Sende ambosduos silanesos, Mura e Màsala sighin un’àndala segura de càntigu.

 

Cando an cantadu in sa gara de Seui, Frantziscu Mura teniat 49 annos e Marieddu Màsala nde deviat cumprire 47 a su 23 de su matessi mese, una chida justa a pustis.

 

1. Mura (1’07”)

Seui, cantu cara a mie sese

esprimer no lu poto in poesia.

Mi ch’as intesu dae pitzinnia

da cando ch’apo a prima postu pese:

ma pro sa bella festa ’e custu mese

istadu mai in Seui che fia.

Ja chi m’as preferidu e so presente

atzeta unu saludu riverente.

 

2. Màsala (59”)

Seui, sa peràula fit dada

e torro a tie in custa data fissa.

Nostra Signora est sa cummemorada

gloria e bantu ’e sa Terra Promissa:

de su Carmelu Vérgine Beada

unu ’e sos menzus tìtulos ch’at Issa

chi est de s’istirpe ’e Davide poeta:

custu caru saludu meu atzeta.

 

 

3. Mura (1’21”)

Sa mama ’e sa Suprema Majestade

cummemorende ses in allegria

in custa gara ’e sarda poesia

ch’est usu bellu de s’antiga edade.

Deo s’ultima olta chi che fia

mi’ chi fit pro sa festa ’e s’Unidade.

Mi parizis cuntentos cussa die:

po cussu ses restada in mente a mie.

 

4. Màsala (51”)

Sa sorte l’apo tenta pro cumpagna

e gratzia a presidente e cumitadu

che torro e ja si ch’istat de cucagna

in custu palcu mesu improvisadu:

pro chi sa festa siat in montagna

cantamos oe in su centru abbitadu.

Comintzamus sa gara, Mura, umpare

cun zente meda pro nos iscultare.

 

5. Mura (1’04”)

Sa gara fata in limba ’e Logudoro

sos seuesos la tenen a usu.

Nois lis semus bintrados in coro

e che semus pro sa mama ’e Gesusu.

Ma però su chi bellu est de piusu

semus ambos de terras de Nuoro

e de sos palcos sos pius giovànos

e poi totos duos paesanos.

 

6. Màsala (51”)

Lassamos cuddos betzos chi tramontan

e-i sos chi si sunu ritirados,

gai sos versos sunu improvisados

e no si ’atin fatu e no si aprontan:

sos malos che sos bonos ja si contan

prite totu no sunu aggualados

pro ’atire sa gara a cumprimentu

tra su meu e-i su tou interventu.

 

 

7. Mura (1’01”)

As una bell’otada cuncepidu

ca sa natura ti at dadu sos donos,

meritaias fina aplaudidu

ca in debbadas no nde faghes sonos.

Per’a Seui no sias bennidu

a chilcare sos malos e sos bonos

ca naran sos provérbios de ratza:

cane malu cun bonu faghen catza.

 

8. Màsala (49”)

Cando s’arrivat a cantu s’isperat

ja no isbagliat chie gai narat,

si bona volontade si preparat

e chi est unu donu chi s’averat,

ube est mama natura sa ch’imperat

si comente a cantare no s’imparat.

Ma si ambos faghimus aggualu

no semus unu bonu e unu malu.

 

9. Mura (1’04”)

A ti risponder cun tanta premura

m’impigno che collega pius che frade

tantu non contas pius criatura,

connosches it’est falsu e veridade.

Si no bi sun sos donos de natura

balet pagu sa bona volontade.

Tzertu sun bellas sas cantadas tuas

si sun acopiadas totas duas.

 

10. Màsala (47”)

Dia fagher de totu si podia

pro cuntentare s’invitada umana

ma como tempus est de caristia,

o Mura, ca persistit sa caldana:

est dogni nue a pioer restia

chi sichende si ch’est dogni funtana.

Ma isperamus chi sa nostra vena

siat sempre bundante e in piena.

 

 

11. Mura (1’00”)

Torrare una risposta ti cheria

a tie puru si faeddas gai.

Ischimos chi bundantzias assai

as tentu dae sende in pitzinnia

e sa funtana de sa poesia

inue isgorgat no si sicat mai.

Ma faghinde su tempus pius distante

pius bi nd’’essit, pius est bundante.

 

12. Màsala (46”)

Gai no l’apo, Mura, in pensamentu

ch’’essat sa gara comente s’annada.

Sa festa paret bene organizada

e lis faghimus unu cumplimentu

e-i sa zente est sempre in aumentu

chie est setzìda e chie est prantada.

Ma de unu tenore che-i custu

b’est su tantu ’e nde morrer de s’assustu.

 

13. Mura (57”)

S’andas a t’acutare sa favella

dende sos frutos chi as in sa mente

deo no ando a fagher sa gemella,

de sa tua la fato diferente.

Si nde faghimos una gara bella

tzeltu cuntenta at esser sa zente.

E iscultende in piata si recrean,

s’’essit mala che mala si la lean.

 

14. Màsala (46”)

Cun-d-un’otada tue e una deo

nd’amos a dever cantare paritzas:

cun bonu sensu e veru galateo

gai sos versos no an esser fritzas.

Ti che los mando e mi los indiritzas,

lea sos mios e sos tuos leo.

E andamos a passu misuradu

si semus unu a s’àteru ligadu.

 

 

15. Mura (59”)

Finas semplicemente t’ispiegas,

a sa domanda no ti naro no.

Ischis bogare sèrias allegas

cando la leas in re, fa e do:

deo puru a fiancu ’e sos collegas

mai tiradu indasegus mi so.

Cun custu donu chi m’at dadu Deu

fat’apo sempre su dovere meu.

 

16. Màsala (44”)

Si su dovere faghes puntuale

ja semus in su palcu in logu adatu

e diat esser, Mura, tropu male

andare unu adananti e unu fatu:

sende presos a totu unu juale

gai restamos unu in dogni latu.

Camina tue a su fiancu meu

e a ponner fatu deo puru est feu.

 

17. Mura (53”)

Semus cuasi ’e sa matessi edade

cun sos própios donos in podere.

E-i sa chi so nende est veridade:

est veridade e mi la deves crere

ca l’isco finas deo, su dovere

est feu a lu lassare a sa metade.

Diat finas a mie dispiàghere

a esser mesu fatu e mesu a fàghere.

 

18. Màsala (43”)

Cando nos bessit un’ópera bella

tota sa proa est sa tue e sa mia.

Amos tot’una patria nadia

cuasi finas mesu in parentella:

però su donu de sa poesia

non lu tenimus, Mura, in cumonella.

Ognunu restat cun sa parte chi ada

comente sa natura bi l’at dada.

 

 

19. Mura (58”)

L’isco chi tenet dognunu sa sua

e lu mustramos in sa poesia.

Ma non sun cosas de narrer a cua

in custa festa de tant’allegria:

tue mai leadu che as sa mia

ne deo ch’apo leadu sa tua.

E no mi nd’at passadu in pensamentu

ca de su chi possedo so cuntentu.

 

20. Màsala (44”)

Non ti l’aia cun maliscia nada

e dia cherrer chi sia cumpresu.

Si de su tou nd’apera su mesu

pro cussu gelosia no bi nd’ada.

Sa cosa meda ja dat pius pesu,

ammenta chi che cheret trasportada.

Cussa meda pesante ti podera

lassa sa paga a mie pius lizera.

 

21. Mura (1’03”)

Ma Mura chi cumprendas solu esortat

e no nde narat de fàulas Mura

ca de s’anzenu pagu nde l’importat

siat de manna o minore misura.

Solu su chi l’at dadu sa natura

subra sas palas suas che trasportat

ca faghet sacrosantu su dovere

e s’àteru lu lassat a su mere.

 

22. Màsala (44”)

Gai de pompa vana no mi ’esto,

unu versu s’abberit e si tancat

e a chie a mie si afiancat

fina chi poto a vicinu li resto:

nudda m’avantzat e nudda mi mancat

nudda li pedo e nudda l’impresto.

Cando apo su tantu giustu-giustu

a mie paret chi mi bastat custu.

 

 

23. Mura (1’03”)

M’a mie no mi ponet oriolu

Màsala, cuss’otada premurosa

ch’as fatu e dadu a medas at consolu

ca fit s’improvisada geniosa:

però chi faghet gai no ses solu,

fato che tue sa matessi cosa

de su chi sa natura dadu m’ada,

oe comente in s’epoca passada.

 

24. Màsala (42”)

Como de su presente m’ispiega

poite su passadu ch’est passadu.

Tue puru ja ses collaudadu

apartenimos a tot’una lega

e ses cundideradu unu collega

da parte mia sintzeru e fidadu.

E cust’elogiu meu, Mura, retzes

bastu chi cantes fina a chi t’imbetzes.

 

25. Mura (59”)

Unu versu cun s’àteru si ligat

e sa cuncetzione si signalat

cantu sa mente nobbile regalat

cand’unu che-i s’àteru si amigat.

Però da cando unu in punta pigat

s’àteru da sa punta si nde falat.

E giustu chi ambas duos chi si loden

però paris pigare no che poden.

 

26. Màsala (43”)

Ma nàrami e a ube t’incaminas,

ista calmu e non sias azardadu

ca deo puru so abbituadu

como a sas garas e festas divinas

a dogni palcu de laru mudadu

e pienu de bellas lampadinas.

Tantu no conto de prima ’essida:

so cantende pius de mesa vida.
 

27. Mura (1’09”)

Ma nde faghimos sa conclusione

sena ponner sa mente in disingannos.

Ja nos connoschen minores e mannos,

Màsala caru, in sa sarda regione.

Semus in giru pius de trint’annos,

custa puru lis est professione.

E in sos palcos che sardu autore

a cando s’’inchet, cando est perdidore.

 

28. Màsala (42”)

Si naras chi s’esórdiu si cessat

at esser custu s’ùltimu faeddu

e totu su chi m’’enit a chelveddu

permiti dae laras chi mi nd’’essat.

Ma no creo ogni versu chi resessat

bellu comente bellu est un’aneddu.

De cosas gai no si nd’arrejonet

però su ’onu su malu cumponet.