Cando morit unu poeta, sa morte tenet un’àtera aparéntzia e nos dat finas pius paga timória. Sa rejone profunda est una lughe de ispera consoladora: sos poetas non poden mòrrere mai in totu. Issos lassan un’istiga de ammentu longu chi resessit a bincher su tempus. Frantziscu Sale at dadu s’adiu a sa vida su 13 de Sant’Andria, sende in s’edade de 82 annos, a pustis de una maladia longa chi ja dae su comintzu de su Duamiza non li permitiat pius de cantare in palcu.  

 

Frantziscu (Cicheddu) Sale, fizu de Juanna Maria Peralta e de Antoni, fut nàschidu in Mara su 7 de làmpadas de su 1932, s’annu de sa preubbiscione de sas garas poéticas detzidida dae sos pìscamos sardos. Est bessidu a cantare a tardighinu, in su 1972, a s’edade de barant’annos, cando sos invitos a sas garas de poesia, semper in créschida, l’an custrintu a lassare su trabagliu sou de autista in s’impresa minerària de sa ’idda nadia sua. Piaghiat meda a sos pópulos, Cicheddu, ca fut de bonu naturale, simpàticu e cumpridu, una signorilidade sìnchera. Custu in parténtzia, a fundamentu de sas relatas bonas cun sa zente. Ma sa rejone de sustàntzia de sa carriera bella sua est un’ateruna: in su palcu Frantziscu fut un’arrejonadore sàbiu, in gradu de difender s’argumentu sou calesisiat cumpanzu.

 

Pro vintichimb’annos e pius, Cicheddu est pigadu a sos palcos de tota sa Sardigna, faténdesi apretziare in totue. At fatu in tempus a cantare cun Remundu Piras, cun Peppe Sozu e Antoni Piredda ma sa parte manna de sas garas suas l’at bidu de fronte a Marieddu Màsala, Juanne Seu, Antoni Pazzola e Bernardu Zizi. Però su poeta chi pius li ponian a costazu, in sos ùltimos annos massimamente, fut un’àteru Frantziscu: Mura, su poeta de Silanos. Cunsonaian, sos duos Frantziscos, finas in su caràtere.

 

A sa muzere Pietrina Falchi, a sos fizos Padre Giovanni, Pierina e Antonello cun sas famìlias insoro unu pensamentu de consolu e de amistade.

 

Adiosu, amigu poeta amante de sa dilighia de sentidu.